Przewodnik po współczesnych nazwach walut

Wersja rozwojowa. Aktualizacja: 11 maja 2025 r.

Wpis jest opracowywany na podstawie ogólnodostępnych źródeł jak encyklopedie, strony internetowe banków, mennic, muzeów i innych publikacji dotyczących walut. Należy podkreślić, że część informacji dotyczących genezy i historii, może być uznana za „niepewną” lub „przypuszczalną”. Wiele kwestii w tym zakresie pozostaje otwartych, a interpretacje różnią się w zależności od przyjętych źródeł. Takie rozbieżności wynikają z braku jednoznacznych dokumentów historycznych oraz trudności związanych z rekonstrukcją etymologiczną i lingwistyczną. W związku z tym, w celu zachowania klarowności, w tekście wybrano wersję uznawaną za najbardziej prawdopodobną. Warto dodać, że celem opracowania nie jest ambitna analiza naukowa, lecz przedstawienie podstawowych informacji w sposób przystępny i zrozumiały dla szerokiego kręgu odbiorców

	Nazwy jednostek głównych		Nazwy podjednostek
A	adópengő | afgani | AMC | angolar | apsar |ariary | austral	A	agora | at | avo
B	balboa | bat | birr | boliviano | boliwar	B	baisa | ban | butut
C	cedi | colon | cordoba | cruzado | cruzeiro	C	cauri | cent | centas | centavo | centavos | centesimo | centiem | centym | ċenteżmu | czetrum | czon
D	dalasi | denar | dinar | diner | direm | dirham | dobra | dolar | dong (đồng) | drachma | dram	D	deni | dinar | diram | dirham
E	eco | ekuele/ekwele | escudo | euro	E	eurocent | eyrir (aurar)
F	floren/florin | forint | frank | funt	F	fen | fenig | filler | fils
G	gourde | guarani | gulden	G	gapik | grosz
H	hrywna	H	halala | halerz | hao
I	inti	I	iraimbilanja
J	jen (yen)	J	jeon | jiao
K	karbowaniec | kiat | kina | kip | korona | kuna | kupon | kwacha | kwanza	K	kak | khoums (chum) | kobo | kopiejka | kurusz
L	lari | lej | lek | lempira | leone | lew | lilangeni (emalangeni) | lir/lira | lit | loti (maloli)	L	laari | lepto/lepton | li | likuta (makuta) | lipa | luma | lwei
Ł	łat	Ł
M	manat | marka | metical	M	makuta | mil | milim | mongo
N	naira | nakfa | naxar / nahar | ngultrum	N	ngwee
O		O	øre | öre
P	paʻanga | pataca | pengő | perper | peseta | peso | pula	P	pajsa | para | pens | penni | pesewa | pia | piastr | pruta | pul
Q	quetzal	Q	qindarka
R	rand | real | renminbi | rial | riel | ringgit | rubel | rupia	R	rap | rappen | rin
S	sol | som | somalo | somoni | sucre | sum | syli | szekel | szyling	S	santim | santims | satang | sen | sen (Japonia) | sene | sengi | seniti | sent | sente | senti | sentim | sentimo | sint | sou | stotin | stotinka | su (xu) | śien
T	taka | tala | talon | tenge | tikal | tolar (talar) | toman | tugrik	T	tambala | tanga | tebe | tene | tenge | tetri | tiyin | tiyn | toea | tyjyn
U	ugija	U
V	vatu	V
W	won	W
X		X	xian | xu (su)
Y	yuan (juan)	Y
Z	zair | zarin | złoto | złoty	Z

przeczytaj także o: zasadach pisowni nazw walut, skrótach i symbolach walut oraz kod ISO 4217

czytanie tabel
1. nazwa waluty, jednostki głównej:
– jeżeli nazwa waluty i jednostki jest taka sama, nie jest powtarzana po przecinku
– jeżeli nazwa waluty i jednostki nie jest taka sama, po przecinku podana nazwa jednostki głównej
– znak „/” w nazwie waluty oznacza „lub”
– znak „/” w nazwie jednostki oznacza „i”
– w przypadku walut historycznych podano tylko nazwę waluty ponieważ nazwa jednostki mogła być różna w czasie obiegu
2. nazwa oryginalna:
– nazwa rozdzielona „/” oznacza języki, które zostały opisane w tekście
– nazwa podana w oficjalnych językach urzędowych, choć na monetach czy banknotach może być zapisana tylko w jednym
– informacje w „()” są informacjami dodatkowymi, jak np.: język, alfabet, transliteracja, wymowa, w zależności od potrzeby
3. kod ISO 4217
– oficjalne kody pisane fontem normalnym
– nieoficjalne kody pisane kursywą
– w nawiasie podano oficjalny kod (w dokumentach, tabelach kursowych, itp.)
– znak „-” oznacza „nie ma, nie posiada”
4. podjednostka
– nazwa podjednostki, która jest wyjaśniona w osobnym wpisie
– znak „-” oznacza „nie ma, nie posiada”

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
afgani	افغانۍ / افغانی	AFN	pul
dolar amerykański, dolar	United States dollar	USD	cent
dolar Brunei / dolar brunejski, ringgit / dolar	Brunei dollar (angielski) ringgit Brunei (malajski) ريڠڬيت بروني (pismo jawi, malajski)	BND	cent sen سِن (sin)
funt Guernsey, funt de facto funt szterling	Guernsey pound Livre de Guernesey	GGP (GBP)	pens
wybrane waluty historyczne:
funt ghański 1958–1965, następnie cedi	Ghanaian pound	–	szyling i pens

5. waluta
– nazwa waluty, której dotyczy opisywana podjednostka
6. podział jednostki głównej
– podział jednostki głównej
7. nazwa podjednostki
– w języku polskim
8. nazwa oryginalna
– nazwa jednostki w języku oryginalnym.
Podobnie jak w tabeli z nazwami walut poszczególne wpisy w tabeli mogą być rozbudowane o dodatkowe informacje. Informacje pogrubione – dotyczy opisywanej podjednostki

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
afgani	1⁄100	pul	پول
wybrane waluty historyczne:
funt południowoafrykański 1825−1961	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling (angielski) pennie i sjieling (afrikaans)

Uwaga: Tabele są w wersji roboczej i zostaną w finalnej wersji ustandaryzowane dla lepszej czytelności

afgani
Afganistan

Słowo افغانۍ / افغانی (afghani) w językach paszto i dari (odmiana perskiego) pierwotnie odnosiło się do Pasztunów, czyli etnicznych Afgańczyków. Z czasem zaczęto go używać w szerszym znaczeniu – jako określenie wszystkich mieszkańców Afganistanu, a nie tylko Pasztunów. Współcześnie termin ten oznacza wszystko, co związane z państwem Afganistan

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
afgani	افغانۍ / افغانی	AFN	pul

index

agora
Izrael

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
nowy izraelski szekel	1⁄100

index

AMC

AMC – akronim od Allied Military Currency, waluta wojskowa aliantów, forma waluty emitowanej przez mocarstwa alianckie podczas II wojny światowej. Była wydawana żołnierzom wkraczającym do wyzwolonych lub niedawno okupowanych krajów, m.in. w celu kontroli wymiany walut.

Emitentem był Rząd Wojskowy Terytoriów Okupowanych (Allied Military Government of Occupied Territories). Waluty były powiązane z dolarem amerykańskim w stosunku 1:1. Banknoty drukowano w USA (Bureau of Engraving and Printing), ZSRR oraz Japonii (Ministry of Finance / 財務省), a monety produkowały lokalne mennice. Waluty okupacyjne zostały później zastąpione narodowymi walutami poszczególnych państw.

1. Austrian Allied Military Currency / austriacka waluta wojskowa aliantów – szyling;
Alliierte Militärbehörde – Schilling, 1945 r.

2. French Allied Military Currency / francuska waluta wojskowa aliantów – frank;
Allied Military – Franc, 1944 r.

3. German Allied Military Currency / niemiecka waluta wojskowa aliantów – marka;
Alliierte Militärbehörde – Mark, 1944–1948

4. Italian Allied Military Currency / włoska waluta wojskowa aliantów – lir;
Allied Military – Lira, 1943–1950, w obiegu w Wolnym Terytorium Triestu do 1954 r.

5. Japanese Allied Military Currency / japońska waluta wojskowa aliantów – jen A i jen B;
Allied Military – A yen, Japonia, Korea, Okinawa, 1945-1948, tylko do użytku wojskowego (za wyjątkiem Korei przez bardzo krótki czas)
Allied Military – B yen, Okinawa 1946-1958, dla ludności

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
AM-szyling, szyling	AM-Schilling	–	grosz
AM-frank, frank	AM-Franc billet drapeau – bilet flagowy	–	–
AM-marka, marka	AM-Mark	–	fenig Rzeszy
AM-lir, lir	Am-lira (włoski) AM-lira	–	centesimo cent
jen A	A円 (A en)	–	sen
jen B papier wojskowy typu B	B円 (B en) B type military scrip B型軍票 (B-gata gunpyō)	–	sen

Waluty wojskowe emitowały również inne państwa (zostaną opisane w późniejszym czasie):

Japonia:
1. Japoński jen wojskowy / 日本軍用手票 w latach 1894–1918, 1937–1945 (różne konflikty);
2. Pieniądze z czasów japońskiej inwazji, oficjalnie znane jako banknoty Południowego Banku Rozwoju / 大東亜戦争軍票 (Dai Tō-A Sensō gunpyō) – waluty używane głównie w koloniach i krajach okupowanych przez Japonię w rejonie Pacyfiku;
3. Japoński rubel okupacyjny – waluta przeznaczona do wprowadzenia do obiegu na terytoriach ZSRR , które miały być okupowane w czasie II wojny światowej

Stany Zjednoczone Ameryki:
1. Certyfikaty płatności wojskowych (military payment certificates, MPC) – waluta personelu wojskowego USA używana od połowy do końca XX w., która wyewoluowała z AMC

Wielka Brytania:
1. Banknot Fortu Michilmackinac – 1815
2. Banknoty brytyjskich sił zbrojnych – 1946-2006
3. Banknoty Władzy Wojskowej w Trypolitanii, lira trypolitańska, 1943

Rosja:
1. Rubel Sił Zbrojnych Południa Rosji / рубл Вооружённых Сил Юга России – 1919-1922, na terenie Krymu i Kubania

index

angolar
Angola, historyczna

W języku portugalskim angolar oznacza „z Angoli, angolski”. Waluta dawnej Portugalskiej Afryki Zachodniej w latach 1926-1958

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
angolar	angolar	–	centavo i makuta

index

apsar
Abchazja

Słowo аҧсар (āpsār) w języku abchaskim prawdopodobnie wywodzi się od nazwy ludu Аҧсуаа (Apswa, Apsarzy), który zamieszkiwał region Abchazji w średniowieczu i jest uważany za jednego z przodków współczesnych Abchazów.

Monety i banknoty apsara są produkowane wyłącznie na rynek kolekcjonerski i nie występują w obiegu. Oficjalnym środkiem płatniczym w Abchazji, będącej formalnie częścią Gruzji, jest rubel rosyjski (RUB). Apsar jest powiązany z rublem w stałym kursie: 1 apsar = 10 rubli rosyjskich. Jednak kurs ma charakter teoretyczny, ponieważ apsar nie funkcjonuje jako waluta obiegowa

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
apsar	аҧсар	–	–

index

ariary
Madagaskar

Przed kolonizacją Królestwo Madagaskaru używało skomplikowanego systemu monetarnego, w którym ariary było najwyższą jednostką rozrachunkową (rozliczeniową) oraz jednostką masy. Nazwa ariary pochodzi od arabskiego الريال (al rial), które z kolei wywodzi się hiszpańskiego real, który był używany w regionie Oceanu Indyjskiego w okresie handlu kolonialnego. Ariary jest jedną z dwóch walut (obok mauretańskiej ugiji) o niedziesiętnym systemie podziału, w którym ariary dzieli się na 5 iraimbilanja. W czasach kolonialnych ariary było superjednostką równą 5 frankom malgaskim

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
ariary	ariary	MGA	iraimbilanja

index

at
Laos

Słowo at lub att (อัฐ) pochodzi od palijskiego aṭṭha (อฏฺฐ), które oznacza „osiem”. Nazwa ta odnosi się do tradycyjnego systemu wagowo-monetarnego w Azji Południowo-Wschodniej, w którym jednostka at była równa 1/8 fuanga (เฟื้อง), 1/16 salunga (สลึง) lub 1/64 tikala / bata (ติกัล / บาท) – podstawowej jednostki wagowej i pieniężnej używanej w Syjamie (dzisiejszej Tajlandii), Laosie, Kambodży i Birmie (dzisiejszej Mjanmie). Nazwa „at” pochodzi stąd, że 8 atów równało się 1 fuangowi. Obecnie podjednostka wyszła z użycia

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
kip	1⁄100	at	อัฐ

index

austral
Argentyna, historyczna

Hiszpańskie słowo austral pochodzi od łacińskiego australis, które oznacza „południowy” – jest to nawiązanie do położenia geograficznego Argentyny, która leży na południu Ameryki Południowej.

Waluta austral została wprowadzona 15 czerwca 1985 roku jako część tzw. Planu Austral – programu stabilizacyjnego, który obejmował zamrożenie cen i płac, kontrolę wydatków publicznych i stworzenie „silnej” nowej waluty – australa. Austral został zastąpiony w 1992 r. nowym peso argentyńskim

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
austral	austral	ARA	centavo

index

balboa
Panama

Waluta nazwana na cześć Vasca Núñeza de Balboa. Balboa jest sztywno powiązana (1:1) z dolarem amerykańskim (USD), który także jest prawnym środkiem płatniczym w Panamie. Balboa nie posiada własnych banknotów, w obiegu używane są banknoty dolara amerykańskiego. Panama nie posiada też oficjalnego banku centralnego

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
balboa	balboa	PAB	centésimo

index

ban
Mołdawia, Rumunia

Nazwa prawdopodobnie wywodzi się od łacińskiego denarii banales czyli denar bana – denary bite przez pana/władcę. Były to srebrne monety z XVI–XVIII wieku, które krążyły na terenie Mołdawii i Bukowiny. Słowo „ban” ogólnie oznacza „pieniądz”

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
lej mołdawski	1⁄100	ban	ban
lej rumuński	1⁄100	ban	ban

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ban	bany
dopełniacz	bana	banów
celownik	banowi	banom
biernik	bana	bany
narzędnik	banem	banami
miejscownik	banie	banach
wołacz	banie!	bany!

index

bat, kiat, tikal
Tajlandia, Mjanma, Kambodża – historyczna

Nazwa waluty Tajlandii – bat (tajski: บาท, baat), Mjanmy – kiat (birmański: ကျပ်, kyat) oraz historycznych walut Syjamu (Tajlandia), Birmy (Mjanma) i Kambodży – tikal (khmerski: តិកល, tikal) wywodzi się od jednostki masy (pierwotnie) srebra wspólnej dla regionu Indochin – tikal, która pełniła również funkcję jednostki walutowej. Słowa bat i kiat są używane również w kontekście pieniądza w ogólności

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
bat	บาท	THB	satang
kiat	ကျပ်	MMK	pia
wybrane waluty historyczne:
tikal (birnański) do 1892 roku	ကျပ်	–	różne
tikal (kambodżański) do 1878 roku	តិកល	–	różne
tikal (syjamski) do 1928 roku	บาท	–	różne

index

birr
Etiopia

W 1894 roku cesarz Menelik II wprowadził nową walutę, początkowo nazywaną „talarami etiopskimi” (znanymi także jako talary abisyńskie). Później waluta ta została przemianowana na birr. Nazwa birr wywodzi się bezpośrednio od amharskiego słowa oznaczającego „srebro” lub „błyszczący”, a jej pierwotne źródło może pochodzić od starszego rdzenia oznaczającego „być białym”.

Początkowo termin birr używany był również w odniesieniu do talarów Marii Teresy, które były szeroko rozpowszechnione w handlu międzynarodowym, zwłaszcza w regionie Morza Czerwonego oraz na Bliskim Wschodzie, w tym w Etiopii. Ponadto, w regionie stosowano również inne monety typu talar, np. talar erytrejski. W czasach kolonialnych, po podbiciu Etiopii przez Włochy w 1935 roku, w obiegu były różne waluty oparte głównie na włoskim lirze: lir włoski, lir somalijski oraz lir wschodnioafrykański. Po zajęciu przez Brytyjczyków w latach 1940–1941 w obiegu znajdowała się waluta oparta na funcie szterlingu – szyling wschodnioafrykański. Przywrócono talara etiopskiego i utrzymano w obiegu talary Marii Teresy. W obiegu były również inne waluty: funt egipski, rupia indyjska oraz funt szterling. W latach 1945–1962, podczas Federacji Etiopii i Erytrei, oraz w latach 1962–1976, kiedy to toczyła się wojna o niepodległość Erytrei, w obiegu znajdował się dolar etiopski, który został zastąpiony w 1976 roku przez obecnego birra.

Nazwa Abisynia była używana w Europie w odniesieniu do Etiopii, głównie w czasach kolonialnych

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
birr	ብር	ETB	santim

index

boliviano, boliwar
Boliwia, Wenezuela

Nazwa waluty pochodzi od nazwiska Simóna Bolívara.

W przypadku Wenezueli mnogość walut wynika z częstej denominacji spowodowanej hiperinflacją. Mimo różnych nazw waluty na banknotach używa się nazwy „bolívar”

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
boliviano  od 1987	boliviano	BOB (Boliwia)	centavo
boliwar cyfrowy, boliwar	bolívar digital, bolívar	VED (Wenezuela)	céntimo
wybrane waluty historyczne:
boliviano 1864–1963, zastąpione peso boliwijskim	boliviano	–	do 1870 centécimo po 1870 centavo
boliwar 1879–2007	bolívar	VEB	céntimo
boliwar mocny (silny), boliwar 2008–2018	bolívar fuerte, bolívar	VEF	céntimo
boliwar suwerenny, boliwar 2018–2021	bolívar soberano, bolívar	VES	céntimo

index

butut
Gambia

Nazwa wywodzi się od butuut, które w języku wolof oznacza coś „małego”, „część”, „małą część”. Podjednostka w zasadzie nie używana w obiegu

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
dalasi	1⁄100	butut	butut

index

cauri
Gwinea, historyczna

W języku susu słowo cauri odnosi się do muszli ślimaków Monetaria moneta, które były używane jako pieniądze muszlowe

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
syli	1⁄100	cauri	cauri

index

cedi
Ghana

Słowo cedi pochodzi od akanijskiego sediee (później zapisywanego jako sedie), które oznaczało muszlę morskiego ślimaka z rodziny porcelanek (Monetaria moneta, Monetaria annulus). Muszle te pełniły rolę tradycyjnego środka płatniczego (płacidła) w Afryce Zachodniej przed wprowadzeniem nowoczesnych walut kolonialnych. Ponieważ porcelanki nie występują w Atlantyku, trafiły do regionu za pośrednictwem arabskich handlarzy.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
cedi	cedi	GHS	pesewa

index

cent

Najpopularniejsza nazwa podjednostek wielu walut. Cent, z łacińskiego centum, oznacza „sto”, „jedną setną”, „setną część”. Jako monetę centa po raz pierwszy wybito w stanie Massachusetts w 1787 r. W zestawieniu podano nazwę w językach urzędowych (z transliteracją) alfabetów niełacińskich

w trakcie opracowania

język	nazwa oryginalna	podział jednostki głównej	waluta (kod ISO)
afrikaans inne języki	sent patrz: rand	1⁄100	rand (ZAR, Południowa Afryka)
amharski	ሴንቲም (sentim/santim)	1⁄100	birr (ETB, Etiopia)
angielski	cent	1⁄100	dolar amerykański (USD) dolar australijski (AUD) dolar bahamski (BSD) dolar barbadoski (BBD) dolar belizeński (BZD) dolar bermudzki (BMD) dolar brunejski (BND) dolar Brytyjskich Indii Zachodnich (-, historyczna) dolar Fidżi (FJD) dolar gujański (GYD) dolar Hongkongu (HKD) dolar jamajski (JMD) dolar kajmański (KYD) dolar kanadyjski (CAD) dolar Kiribati (-) dolar liberyjski (LRD) dolar mongolski (-, hsitoryczna) dolar namibijski (NAD) dolar Nowego Brunszwiku (-, historyczna) dolar Nowej Szkocji (-, historyczna) dolar nowofundlandzki (-, historyczna) dolar nowozelandzki (NZD) dolar rodezyjski (RHD) dolar singapurski (SGD) dolar Skonfederowanych Stanów Ameryki (-) dolar surinamski (SRD) dolar Tuvalu (-) dolar Trynidadu i Tobago (TTD) dolar wschodniokaraibski (XCD) dolar Wysp Cooka (-) dolar Wysp Salomona (SBD) dolar Zimbabwe (ZWL, historyczna) florin arubański (AWG) funt maltański (MTL, historyczna) lilangeni (SZL, Eswatini) leone (SLL, LSE, Sierra Leone) loti (LSL, Lesotho) peso filipińskie (PHP) rand (ZAR, Południowa Afryka) szyling kenijski (KES)
arabski	سنتيم (santim)	1⁄100	peseta saharyjska (-, Sahara Zachodnia)
arabski tigrinia	سنت (sint) ሳንቲም (santim)	1⁄100	nakfa (ERN, Erytrea)
chiński	仙 (xiān – śien)	1⁄1000 , 1⁄100 , 1⁄10 1⁄100 , 1⁄10	dolar Hongkongu (HKD) pataca (MOP, Makau)
estoński	sent	1⁄100	korona estońska (EEK, historyczna)
fidżyjski hindi fidżyjskie	senti सेंट (sent)	1⁄100	dolar Fidżi (FJD)
filipiński	centavos lub sentimo	1⁄100	peso filipińskie (PHP)
francuski	centime	1⁄100	frank belgijski (BEF, historyczna) frank CFA (XOF, XAF) frank CFP (XPF) frank francuski (FRF, historyczna) frank gwinejski (GNF) frank luksemburski (LUF, historyczna) frank monakijski (MCF, historyczna) gourde (HTG, Haiti)
hiszpański	centavo	1⁄100	austral (ARA, Argentyna, historyczna) boliviano (BOB, Boliwia) boliwar (VED, Wenezuela) colon salwadorski (SVC, historyczna) cordoba (NIO, Nikaragua) lempira (HNL, Honduras) peso argentyńskie (ARS) peso boliwijskie (BOP, historyczna) peso chilijskie (CLP) peso dominikańskie (DOP) peso honduraskie (-, historyczna) peso kolumbijskie (COP) peso kubańskie (CUP) peso meksykański (MXN) sucre (ECS, Ekwador, historyczna) sol (PES, Peru, historyczna) quetzal (GTQ, Gwatemala)
hiszpański	céntimo	1⁄100	colon kostarykański (CRC) ekuele/ekwele (GQE, Gwinea Równikowa, historyczna) guarani (PYG, Paragwaj) inti (PEI, Peru, historyczna) peseta hiszpańska (ESP, historyczna) peseta saharyjska (-, Sahara Zachodnia) sol (PEH, PEN, Peru)
hiszpański	centésimo		balboa (PAB, Panama) boliviano (-, historyczna) escudo chilijskie (-, historyczna) peso urugwajskie (UYU)
indonezyjski	sen	1⁄100	rupia indonezyjska (IDR)
jamajski	sent	1⁄100	dolar jamajski (JMD)
khmerski	សេន (sen)	1⁄100, 1⁄10	riel (KHR, Kambodża)
kreolski haitański	santim	1⁄100	gourde (HTG, Haiti)
litewski	centas	1⁄100	lit (LTL, Litwa, historyczna)
luksemburski	Centime		frank luksemburski (LUF, historyczna)
łotewski	santīms	1⁄100	łat (LVL, Łotwa, historyczna)
malajski	sen / سِن (sin)	1⁄100	dolar brunejski (BND) dolar singapurski (SGD)
maltański	ċenteżmu	1⁄100	lira maltańska (MTL, historyczna) funt maltański (MTL, historyczna)
maoryski	tene	1⁄100	dolar Wysp Cooka (de facto dolar nowozelandzki, NZD)
maoryski	hēneti	1⁄100	dolar nowozelandzki (NZD)
mongolski	цент (cent)	1⁄100	dolar mongolski (-, hsitoryczna)
niderlandzki	cent	1⁄100	gulden holenderki (NLG, historyczna) gulden karaibski (XCG)
niderlandzki	centiem	1⁄100	frank belgijski (BEF, historyczna)
niemiecki	Centime	1⁄100	frank belgijski (BEF, historyczna) frank luksemburski (LUF, historyczna)
papiamento	cen	1⁄100	florin arubański (AWG)
papiamento	sèn	1⁄100	gulden karaibski (XCG)
portugalski	centavo	1⁄100	angolar (Angola, historyczna) cruzado (BRC, BRN, Brazylia, historyczna) cruzeiro (BRE, BRR, Brazylia, historyczna) escudo angolskie (Angola, historyczna) escudo Gwinei Portugalskiej (GWE, historyczna) escudo Indii Portugalskich (-, historyczna) escudo portugalskie (PTE, historyczna) escudo timorskie (-, historyczna) escudo Wyspy Świętego Tomasza i Książęcej (-, historyczna) escudo Zielonego Przylądka (CVE) metical (MZN, Mozambik) real brazylijski (BRL)
portugalski	cêntimo	1⁄100	dobra (STN, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca) kwanza (AOA, Angola)
samoański	sene	1⁄100	tala (WST, Samoa)
słoweński	stotin	1⁄100	tolar (SIT, historyczna)
sotho	sente (lp), lisente (lm)	1⁄100	loti (LSL, Lesotho)
suahili	senti	1⁄100	szyling kenijski (KES)
suazi	cent	1⁄100	lilangeni (SZL, Eswatini)
tamilski	காசு (kācu)	1⁄100	dolar singapurski (SGD)
włoski	centesimo	1⁄100	frank monakijski (MCF, historyczna) lir włoski (ITL, historyczna) lir watykański (ITL, historyczna) lir sanmaryński (SML, historyczna)

cent w odniesieniu do euro

index

colon
Kostaryka, Salwador – historyczna

Nazwa waluty pochodzi od hiszpańskiego nazwiska Krzysztofa Kolumba – Cristóbal Colón

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
colon kostarykański, colon	colón costarricense	CRC	céntimo
wybrane waluty historyczne:
colon salwadorski 1892–2001, zastąpiony dolarem amerykańskim	colón salvadoreño	SVC	centavo

index

cordoba
Nikaragua

Nazwa nadana na cześć Francisco Hernándeza de Córdoby, hiszpańskiego konkwistadora, założyciela dwóch ważniejszych miast Nikaragui Granady i Leónu. Cordoba stała się walutą narodową w 1912 r. zastępując peso nikaraguańskie

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
złota cordoba, cordoba	córdoba oro	NIO	centavo
wybrane waluty historyczne:
cordoba 1912–1988	córdoba	–	centavo
nowa cordoba 1988–1990	córdoba nuevo	NIC	centavo

index

cruzado
Brazylia, historyczna

Słowo cruzado, tłumaczone jako „krzyżowy”, pochodzi od portugalskiego cruz, które wywodzi się od łacińskiego crux, oznaczającego krzyż. Pierwotnie cruzado odnosiło się do złotej monety w systemie reala, bitej w Portugalii w XV w., której wartość początkowa wynosiła około 400 reali, na której umieszczano wizerunek krzyża. W XVI-XIX w. termin cruzado był używany również do określenia srebrnych monet portugalskiego reala.

Następstwo brazylijskiej waluty:
Real 1747–1942 → cruzeiro 1942–1967→ cruzeiro novo 1967–1970 → cruzeiro 1970–1986 → cruzado 1986–1989 → cruzado novo 1989–1990 → cruzeiro 1990–1993 → cruzeiro real 1993–1994 → real od 1994

Choć cruzado i cruzeiro mają wspólny rdzeń etymologiczny związany z „krzyżem”, to geneza tych terminów jest odmienna. Cruzado związane jest bezpośrednio z portugalskimi monetami, natomiast cruzeiro ma brazylijskie korzenie, związane z gwiazdozbiorem Krzyża Południa

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
cruzado 1986–1989	cruzado	BRC	centavo
nowe cruzado 1989–1990	cruzado novo	BRN	centavo

index

cruzeiro
Brazylia, historyczna

Nazwa cruzeiro pochodzi od portugalskiego słowa cruz, które oznacza „krzyż”, i bezpośrednio nawiązuje do gwiazdozbioru Krzyża Południa (Cruzeiro do Sul), który jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych układów gwiazd na brazylijskim niebie oraz jednym z symboli Brazylii.

Propozycja nazwania brazylijskiej waluty mianem cruzeiro pojawiła się po raz pierwszy w 1889 r., ale powrócono do niej dopiero w 1926 roku, kiedy brazylijski ekonomista Carlos Inglês de Sousa zasugerował tę nazwę w kontekście reformy monetarnej. Jednak cruzeiro zostało ostatecznie wprowadzone jako oficjalna waluta Brazylii w 1942 roku, zastępując wcześniejszą jednostkę – real.

Następstwo brazylijskiej waluty:
Real 1747–1942 → cruzeiro 1942–1967→ cruzeiro novo 1967–1970 → cruzeiro 1970–1986 → cruzado 1986–1989 → cruzado novo 1989–1990 → cruzeiro 1990–1993 → cruzeiro real 1993–1994 → real od 1994

Choć cruzado i cruzeiro mają wspólny rdzeń etymologiczny związany z „krzyżem”, to geneza tych terminów jest odmienna. Cruzado związane jest bezpośrednio z portugalskimi monetami, natomiast cruzeiro ma brazylijskie korzenie, związane z gwiazdozbiorem Krzyża Południa

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
cruzeiro 1942–1967	cruzeiro	–	centavo
nowe cruzeiro 1967–1970	cruzeiro novo	–	centavo
cruzeiro drugie, 1970–1986	cruzeiro	–	centavo
cruzeiro  trzecie, 1990–1993	cruzeiro	BRE	centavo
królewskie cruzeiro 1993–1994	cruzeiro real	BRR	centavo

index

czetrum
Bhutan

Nazwa podjednostki w języku dzongkha dosłownie znaczy „pół (monety)”. W języku angielskim od 1974 do 1979 nazwa była pisana chetrum, od 1979 chhetrum. Słowo pochodzi od sanskryckiego chatra (?) oznaczającego część lub odłam

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
ngultrum	1⁄100	czetrum	ཕྱེད་ཏམ / chhertum

index

czon, jeon
Korea Południowa, Korea Północna

Słowo jeon, czon, jest pokrewne chińskiemu qián (錢), które oznaczało zarówno pieniądze, jak i jednostkę masy. Nazwa podjednostki wywodzi się od koreańskiej jednostki miary mace.

Pismo hangul: 전 (od 1962 r.)
Pismo hanja: 錢 (dotyczy historycznego zapisu)
Transkrypcja poprawiona języka koreańskiego: jeon
Transkrypcja McCune’a-Reischauera: chŏn
Polska transkrypcja fonetyczna: czon

Podjednostka w Korei Południowej wyszła z użycia i jest stosowana jedynie w rozliczeniach księgowych (jako jednostka obliczeniowa). W Korei Północnej występuje sporadycznie i ma niewielką wartość

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
won południowokoreański	1⁄100	czon	전
won północnokoreański	1⁄100	czon	전
wybrane waluty historyczne
hwan (환)	1⁄100	czon	전 / 錢
won koreański	1⁄100	czon	전 / 錢
won południowokoreański	1⁄100	czon	전 / 錢

index

dalasi
Gambia

Nazwa waluty Gambii – dalasi – ma złożoną i nie do końca jednoznaczną genezę. Najpopularniejsza hipoteza sugeruje, że dalasi pochodzi od słowa dalasoo w języku mandingo (mandinka) i stanowi zniekształconą lub zaadaptowaną formę angielskiego słowa „dollar”. Adaptacja ta mogła mieć miejsce w kontekście kontaktów handlowych, w których dolary hiszpańskie były powszechnie używane jako środek wymiany w Afryce Zachodniej.

Alternatywnie, dalasi może pochodzić od słowa dala, które było potocznym określeniem monety i/lub banknotu o wartości pięciu franków francuskich w Francuskiej Afryce Zachodniej. Choć Gambia była pod kontrolą brytyjską i jej oficjalną walutą był funt gambijski, w regionie krążyły również monety francuskie.

Część źródeł sugeruje, że dala/dalasi może wywodzić się od materiału, tkaniny, które mogły służyć jako środek wymiany

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
dalasi	dalasi	GMD	butut

index

denar, deni, dinar, diner

Nazwa dinar jest transliteracją arabskiego دينار (dīnār), które zostało zapożyczone z syryjskiego dīnarā, które zapożyczono od łacińskiego dēnārius – denar, srebrnej monety starożytnego Rzymu. Łacińskie słowo oznaczające po dziesięć, zawierający dziesięć.

W przypadku dinara algierskiego podano nazwę w języku tamazight zapisywanym alfabetem tifinagh – Dinar Adzajri
W przypadku dinara irackiego podaną nazwę także w języku kurdyjskim zapisywanym alfabetem łacińskim, jednym z kilku używanych.

W języku katalońskim diner oznacza ogólnie „pieniądze, coś wartościowego”, a słowo wywodzi się od łacińskiego dēnārius. Diner nie jest prawnym środkiem płatniczym i produkowane są tylko monety kolekcjonerskie. W Andorze prawnym środkiem płatniczym były waluty państw sąsiednich (frank francuski, peseta hiszpańska), a po ich zastąpieniu – euro. W 2011 r. Andora, na mocy porozumienia z UE, uzyskała prawo do emisji (od 2015 r.) własnych monet euro

W trakcie opracowania

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
denar	денар	MKD (Macedonia Północna)	deni
dinar algierski, dinar	دينار جزائري ⴷⵉⵏⴰⵕ ⴰⴷⵣⴰⵢⵔⵉ	DZD	centym
dinar bahrajński, dinar	دينار بحريني‎	BHD	fils
dinar iracki, dinar	دينار عراقي دیناری عێراقی (dînarê Iraqî)	IQD	fils
dinar jordański, dinar	دينار أردني‎	JOD	piastr i fils
dinar kuwejcki, dinar	دينار كويتي	KWD	fils
dinar libijski, dinar	دينار ليبي	LYD	dirham
dinar serbski, dinar	српски динар	RSD	para
dinar tunezyjski, dinar	دينار تونسي	TND	milim
diner (andorski)	diner andorrà	(ADD), Andora	cèntim
wybrane waluty historyczne:
dinar bośniacki (oryginalnie bośniacko-hercegowiński) zastąpiony marką zamienną	bosanskohercegovački dinar босанскохерцеговачки динар	BAD	–
dinar chorwacki zastąpiony kuną, zastąpiona euro	hrvatski dinar	HRD	–
dinar jugosłowiański zastąpiony walutami niepodległych państw powstałymi po rozpadzie Jugosławii	jugoslavenski dinar jugoslovenski dinar jугословенски динар jugoslovanski dinar jугословенски динар	YUF, YUD, YUN, YUR, YUO, YUG, YUM	para
dinar jemeński*	دينار يمني	YDD	fils
dinar Krajiny (oryginalnie dinar Republiki Serbskiej Krajiny) zastąpiony kuną, zastąpiona euro	динар Републике Српске Крајине dinar Republike Srpske Krajine	–	–
dinar sudański zastąpiony funtem sudańskim	دينار سوداني	SDD	piastr

* dinar jemeński lub dinar południowojemeński był walutą Południowego Jemenu. Po zjednoczeniu z Jemenem Północnym, waluty tych państw – dinar jemeński i rial północnojemeński (YER) – zostały zastąpione rialem jemeńskim (YER). Według niektórych źródeł rial jemeński używa też superjednostki (10), która nazywa się dinar.

---

Nazwa dinar (w języku perskim zapisywanym alfabetem arabskim دینار) jest używana również jako określenie podjednostki riala irańskiego (IRR). Podjednostka wyszła z użycia

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
rial irański	1⁄100	dinar	دینار

Nazwa deni (дени), podjednostki denara Macedonii Północnej (MKD), pochodzi prawdopodobnie od zdrobnienia liczby mnogiej denari (денари) w języku macedońskim, która wywodzi się łacińskiego dēnārius. W obiegu znajdowały się monety o jednym nominale – 50 deni, wyemitowane 10 maja 1993 r. 1 stycznia 2013 r. przestały być prawnym środkiem płatniczym i zostały wycofane z obiegu

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
denar	1⁄100	deni	дени

index

diram, direm, dirham, drachma, dram

Nazwy wywodzą się od starożytnej greckiej waluty drachma (δραχμή, drachmḗ). Drachma pochodzi od czasownika δράσσομαι (dratchomai), co tłumaczy się jako „(ja) chwytam”, a samo słowo znaczyło „garść”, „uchwyt”.

Początkowo drachma była garścią („uchwytem”) sześciu oboli – metalowych patyków, dosłownie „rożnów”, używanych do pieczenia jagnięciny. Dowody archeologiczne każą przypuszczać, że obole były ówczesnymi płacidłami, formą wczesnej waluty (podobnie jak grzywna)

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
dirham marokański, dirham	درهم	MAD	centym
dirham Zjednoczonych Emiratów Arabskich, dirham	درهم إماراتي	AED	fils
dram	դրամ	AMD (Armenia)	luma
wybrane waluty historyczne:
drachma 1832–2001, zastąpiona euro	δραχμή	GRD (Grecja)	lepto

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
dinar libijski	1⁄1000	dirham	درهم
rial katarski	1⁄100	dirham	درهم
somoni	1⁄100	diram	дирам

index

dobra
Wyspy Świętego Tomasza i Książęca

Nazwa waluty pochodzi od portugalskiego słowa dobra, którym nazywano złotego hiszpańskiego dublona

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
dobra	dobra	STN	centym

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dobra	dobre
dopełniacz	dobrej	dobrych
celownik	dobrej	dobrym
biernik	dobrę	dobre
narzędnik	dobrą	dobrymi
miejscownik	dobrej	dobrych
wołacz	dobra!	dobre!

index

dolar

Słowo dolar (angielskie dollar) wywodzi się od niemieckiej srebrnej monety nazywanej Thaler (talar). Pierwotnie dolarem hiszpańskim (dólar español lub peso de ocho, peso fuerte albo peso duro) nazywano hiszpańskie srebrne monety o wartości ośmiu reali, znane w języku hiszpańskim jako real de a ocho („kawałek z ośmiu”).

Dolar hiszpański uznawany jest za pierwszy ogólnoświatowy środek płatniczy, szeroko akceptowany w Europie, obu Amerykach, Azji i Afryce od XVI do XIX wieku.

Nazwą dolar zaczęto posługiwać się już w 1581 roku. Początkowo było to określenie dużych srebrnych monet, a nie konkretnej waluty. Pierwszą oficjalną walutą o nazwie dolar stał się dolar amerykański, wprowadzony w 1792 roku – po uzyskaniu przez Stany Zjednoczone niepodległości, ogłoszonej w 1776 roku. Później nazwa ta została zaadaptowana przez wiele walut na świecie. Słowo dolar prawdopodobnie dało także początek nazwom walut dalasi oraz tala.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
dolar amerykański, dolar	United States dollar	USD	cent
dolar australijski, dolar	Australian dollar	AUD	cent
dolar bahamski, dolar	Bahamian dollar	BSD	cent
dolar Barbadosu / dolar barbadoski, dolar	Barbadian dollar	BBD	cent
dolar Belize / dolar belizeński, dolar	Belize dollar / Belizean dollar	BZD	cent
dolar bermudzki	Bermudian dollar	BMD	cent
dolar Brunei / dolar brunejski, ringgit / dolar	Brunei dollar (angielski) ringgit Brunei (malajski) ريڠڬيت بروني (pismo jawi, malajski)	BND	cent sen سِن (sin)
dolar Fidżi / dolar fidżyjski, dolar	Fijian dollar (angielski) Dola ni Viti (fidżyjski) फिजियन डॉलर (hindi fidżyjskie)	FJD	cent senti सेंट (sent)
dolar gujański, dolar	Guyanese dollar	GYD	cent
dolar Hongkongu / dolar hongkoński, dolar Hongkongu, yuan (元)	Hong Kong dollar (angielski) 港元 / 港幣 (chiński)	HKD	1⁄10 dime 1⁄10 毫 (hao) 1⁄100 cent 1⁄100 仙 (śien)
dolar jamajski, dolar	Jamaican dollar (angielski) Jumiekan dala (jamajski)	JMD	cent sent
dolar kajmański, dolar	Cayman Islands dollar	KYD	cent
dolar kanadyjski, dolar	Canadian dollar (angielski) dollar canadien (francuski)	CAD	cent potocznie cenne lub sou
dolar Kiribati, dolar de facto lokalny dolar australijski	Kiribati dollar	KID	cent
dolar liberyjski, dolar	Liberian dollar	LRD	cent
dolar namibijski, dolar	Namibia dollar	NAD	cent
dolar nowozelandzki, dolar	New Zealand dollar (angielski) tāra o Aotearoa (maoryski)	NZD	cent hēneti
dolar singapurski, dolar	Singapore dollar (angielski) dolar Singapura (malajski) 新加坡元 (chiński) சிங்கப்பூர் வெள்ளி (tamilski)	SGD	cent sen 分 (fen) காசு (kacu)
dolar surinamski, dolar	Surinaamse dollar (niderlandzki) sranandala (sranan tongo)	SRD	cent
dolar Tuvalu, dolar de facto lokalny dolar australijski	Tuvaluan dollar	TVD	cent
dolar Trynidadu i Tobago, dolar	Trinidad and Tobago dollar	TTD	cent
dolar wschodniokaraibski waluta unii walutowej	Eastern Caribbean dollar	XCD	cent
dolar Wysp Cooka de facto dolar nowozelandzki przestał być prawnym środkiem płatniczym w 1995 r.	Cook Islands dollar (angielski) tāra Kūki 'Āirani (maoryski)	–	cent tene
dolar Wysp Salomona	Solomon Islands dollar	SBD	cent
nowy dolar tajwański, yuan (圓)	新臺幣	TWD	1⁄10 角 (jiao) 1⁄100 分 (fen)
wybrane waluty historyczne:
dolar etiopski	patrz: birr
dolar Brytyjskich Indii Zachodnich 1949–1965, zastąpiony dolarem wschodniokaraibskim	British West Indies dollar	–	cent
dolar mongolski 1921–1925 zastąpiony tugrikiem	монгол доллар	–	цент (cent)
dolar Nowego Brunszwiku 1860–1867, zastąpiony dolarem kanadyjskim	New Brunswick dollar	–	cent
dolar nowofundlandzki 1865–1949, zastąpiony dolarem kanadyjskim	Newfoundland dollar	–	cent
dolar Nowej Szkocji 1860–1871, zastąpiony dolarem kanadyjskim	Nova Scotian dollar	–	cent
dolar portorykański, peso / dolar 1898–1914, obecnie dolar amerykański	dólar puertorriqueño	–	centavo
dolar rodezyjski 1970–1980 zastąpiony dolarem Zimbabwe	Rhodesian dollar	RHD	cent
dolar Skonfederowanych Stanów Ameryki 1861, formalnie wszystkie dolary USA są prawnymi środkami płatniczymi	Confederate States dollar	–	cent
dolar Zimbabwe 1980–2024, zastąpiony złotem Zimbabwe	Zimbabwean dollar	ZWD, ZWN, ZWR, ZWL	cent
stary dolar tajwański* 1946–1949, zastąpiony nowym dolarem tajwańskim	舊臺幣 / 舊台幣 / 旧台币	–	–

* Pierwszą walutą Tajwanu (okres rządów japońskich, 1895–1945) był jen tajwański. W 1946 roku został on zastąpiony przez walutę nazywaną wówczas „nowym dolarem tajwańskim”, której oficjalna nazwa brzmiała „bon wymienialny dolara tajwańskiego” (台币兑换券). Emitował ją Bank Tajwanu z upoważnienia rządu Republiki Chińskiej (po przejęciu zarządu nad Tajwanem przez Chiny w 1945 roku). W 1949 roku wprowadzono do obiegu właściwego „nowego dolara tajwańskiego”, a wcześniejszą emisję zaczęto nazywać „starym dolarem tajwańskim”

index

dong
Wietnam

Nazwa dong, wietnamskie đồng (ɗôŋ), wywodzi się z chińskiego określenia „tóng qián” (銅錢)*, które w języku wietnamskim zapisuje się jako đồng tiền i dosłownie oznacza „miedziane pieniądze” (đồng – miedź, tiền – pieniądz). Termin ten odnosił się do starożytnych wietnamskich monet bitych z miedzi. W czasach francuskiej dominacji w Wietnamie đồng (銅) zaczęło być używane jako ogólne określenie na wszystkie monety, niezależnie od materiału, z którego były wykonane.

Pełna nazwa waluty w języku wietnamskim jest zapisywana wielkimi literami jako Đồng Việt Nam, ale w odniesieniu do jednostki głównej używa się małej litery: đồng. Zgodnie z zasadami języka polskiego nazwę waluty i jednostki głównej zapisuje się małymi literami – dong wietnamski i dong. Wietnamczycy zarówno w kraju, jak i za granicą, używają słowa đồng również w odniesieniu do walut obcych i lokalnych (ogólnie pieniędzy).

* dawne pismo wietnamskie (chữ Nôm) wywodzące się z pisma chińskiego. Chińskie znaki na ogół zachowały swoje pierwotne znaczenie, ale zostały przystosowane do zapisu rodzimych wietnamskich słów i wymowy. Obecnie w Wietnamie używa się alfabetu łacińskiego (chữ Quốc ngữ), który zastąpił chữ Nôm w XIX i XX wieku

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
dong wietnamski, dong	Đồng Việt Nam, đồng	VND	hao i su
wybrane waluty historyczne:
dong Wietnamu Południowego lub dong południowowietnamski (1953-1978, nazywany także piastrem)	Đồng Việt Nam Cộng hòa		su
dong Demokratycznej Republiki Wietnamu lub dong północnowietnamski (1946-1978)	Đồng Việt Nam Dân chủ Cộng hòa		hao i su

index

eco
proponowana

W trakcie przygotowania
https://news.notafilia.pl/2021/06/24/ecowas-wspolna-waluta/

index

ekuele, ekwele
Gwinea Równikowa, historyczna

Ekuele zastąpiło pesetę Gwinei Równikowej w ramach programu afrykanizacji, mającym na celu uwolnienie kraju od kolonialnej przeszłości poprzez usunięcie hiszpańskich nazw i odniesień z domeny publicznej. Nazwa waluty w latach 1975-1979 r. – ekuele, w liczbie pojedynczej i mnogiej. Po 1979 r. – ekwele, w liczbie mnogiej – bipkwele. Waluta oficjalnie posiadała podjednostkę, ale nigdy nie wprowadzono jej do obiegu.

Wymienia się dwie genezy nazwy:
1) od ekpele – żelaznych grotów włóczni używanych jako forma pieniądza przed kolonialnego (płacidło) przez ludy Fang i Beti
2) od ekpele w języku fang i bubi, oznaczającym metalową czarę lub miskę, używaną jako płacidło w rejonie Zatoki Gwinejskiej w czasach europejskiego kolonializmu

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
ekwele 1975–1985, zastąpiona frankiem CFA	ekwele	GQE	céntimo

index

escudo

Escudo – francuskie: écu, portugalskie i kastylijskie: escudo, włoskie: scudo, hiszpańskie: escudo – to nazwa monet, zwykle wykonywanych ze złota lub srebra, które były w obiegu w Europie oraz jej koloniach. Słowo escudo oznacza dosłownie „tarcza” i nawiązuje do tarczy herbowej emitenta (np. państwa lub monarchy), umieszczanej na monecie

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
escudo Zielonego Przylądka, escudo	escudo cabo-verdiano	CVE	cêntimo
wybrane waluty historyczne:
escudo angolskie, escudo 1914–1928 oraz 1958–1977 zastąpione przez kwanzę	escudo angolano	–	centavo
escudo chilijskie, escudo 1960–1975 zastąpione przez peso chilijskie	escudo chileno	–	centésimo
escudo Gwinei Portugalskiej, escudo 1914–1975 zastąpione peso Gwinei-Bissau	escudo da Guiné Portuguesa	GWE	centavo
escudo Indii Portugalskich, escudo 1958–1961 zastąpione przez rupię indyjską	escudo da Índia Portuguesa	–	centavo
escudo mozambickie, escudo 1914–1980 zastąpione przez meticala	escudo de Moçambique	MZM, później MZE	centavo
escudo portugalskie, escudo 1911–2002 zastąpione przez euro	escudo português	PTE	centavo
escudo Wyspy Świętego Tomasza i Książęcej, escudo 1914–1977 zastąpione przez dobrą	escudo de São Tomé e Príncipe	–	centavo
escudo timorskie, escudo 1958–1976 zastąpione przez rupię indonezyjską, zastąpione dolarem amerykańskim	escudo timorense	–	centavo

index

euro, eurocent

Nazwa waluty została oficjalnie przyjęta 16 grudnia 1995 roku podczas szczytu Rady Europejskiej w Madrycie. Jej geneza i wybór były efektem procesu mającego na celu podkreślenie jedności Europy oraz unikanie odniesień do konkretnych krajów lub regionów. Nazwa nie mogła nawiązywać do żadnego istniejącego systemu walutowego ani do konkretnego kraju członkowskiego, aby uniknąć uprzedzeń lub konfliktów. Powinna być łatwo rozpoznawalna i akceptowalna we wszystkich językach Unii Europejskiej.

Zdecydowano się na termin nawiązujący do Europy, wywodzący się z greckiego słowa Εὐρώπη (Eurṓpē), które poprzez łacińską formę Europa weszło do powszechnego użycia w wielu językach.

Kod ISO 4217 EUR stanowi wyjątek, ponieważ kod waluty unii walutowych powinien składać się z litery „X” i dwóch liter identyfikujących nazwę waluty. Nadany kod jest skrótem od „euro”. Podjednostką (¹⁄₁₀₀) euro jest eurocent lub cent. W niektórych krajach podjednostka nosi nazwę podjednostki zastępowanej waluty, na przykład stotinka w Bułgarii, która przyjmie euro 1 stycznia 2026 roku czy greckie lepto, będące podjednostką zastąpionej drachmy. Słowo „cent” pochodzi od łacińskiego centum i oznacza „sto”, „jedną setną” lub „setną część”. Eurocent znaczy więc „setna część euro”

zobacz też: nazwa cent dla innych walut

Nazwy w językach używanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej
W transkrypcji alfabetów niełacińskich podano najpopularniejszą formę dla danego języka,
a po przecinku – polską transkrypcję fonetyczną. W przypadku pozostałych transkrypcję fonetyczną

język	nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa podjednostki
angielski	euro	cent
baskijski	euro	zentimoa
bułgarski	евро (evro*, ewro)	евроцент / цент (evrocent, ewrocent / cent)
chorwacki	euro	cent / eurocent
czeski	euro	cent
duński	euro	cent
estoński	euro	sent
fiński	euro	sentti
francuski	euro	cent / centime
galicyjski	euro	céntimo
grecki	ευρώ (evró, ewro)	λεπτό (lepto) / σεντ  (sent, Cypr)
hiszpański	euro	céntimo
irlandzki	euro	cent
kataloński	euro	cèntim
litewski	euras	centas
luksemburski	Euro	Centime
łotewski	eiro	cents
maltański	ewro	ċenteżmu
niderlandzki	euro	cent
niemiecki	Euro	Cent
polski	euro	eurocent / cent
portugalski	euro	cêntimo
rumuński	euro	cent / eurocent
słowacki	euro	cent
słoweński	evro (ewro)	cent
szwedzki	euro	cent
węgierski	euró (euro)	cent
włoski	euro	centesimo

* bułgarskie евро to wynik zarówno językowej adaptacji, jak i próby dopasowania do wymowy słowa „euro” (zbliżone do ewro). Forma еуро byłaby mniej naturalna fonetycznie i niezgodna z tradycją zapożyczeń w języku bułgarskim. 

** język polski cechuje się dużą elastycznością w zakresie odmiany wyrazów, co oznacza, że w zasadzie każde słowo może podlegać deklinacji. Istnieją wyrazy, które początkowo były uznawane za nieodmienne, lecz z biegiem czasu i częstym użyciem w języku codziennym zaczęły przybierać odmienne formy. Przykładem takiego procesu jest słowo „radio”, które dawniej funkcjonowało wyłącznie w formie nieodmiennej, ale obecnie bez przeszkód odmieniamy je przez przypadki.

Podobny los może spotkać również słowo „euro”. Obecnie jego odmiana jest postrzegana jako nienaturalna i niepoprawna, jednak wraz ze wzrostem częstotliwości użycia – co niewątpliwie nastąpi po ewentualnym przyjęciu euro jako oficjalnej waluty w Polsce – mogą zajść naturalne procesy językowe prowadzące do jego deklinacji. Tego rodzaju zmiany są zgodne z ewolucją języka fleksyjnego. Przykład słowa „radio” pokazuje, że choć początkowo forma nieodmienna wydaje się bardziej poprawna, to z biegiem czasu i oswajania się z nowym wyrazem użytkownicy języka instynktownie dostosowują go do obowiązujących reguł gramatycznych. Można przypuszczać, że w przyszłości odmiana tego rzeczownika przyjmie następujące formy:

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	euro	eura
dopełniacz	eura	eur
celownik	euru / eurowi	eurom
biernik	euro	eura
narzędnik	eurem	eurami
miejscownik	eurze	eurach
wołacz	euro!	eura!

Nazwa w językach państw europejskich nie będących w Unii Europejskiej
Pominięto języki z tabeli dla państw UE.
W transkrypcji alfabetów niełacińskich podano najpopularniejszą formę dla danego języka,
a po przecinku – polską transkrypcję fonetyczną. W przypadku pozostałych transkrypcję fonetyczną

język	nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa podjednostki
albański	euro	cent euro / cent
białoruski	еўра (jeŭra, jeura)	еўрацэнт (jeŭracent, jeuracent)
bośniacki	euro / eврo (evro, ewro)	cent / цент (cent)
czarnogórski	euro / евро (evro, ewro)	cent / цент (cent)
farerski	evra (ewra)	sentar
islandzki	evra (ewra)	sent
kazachski	еуро (euro) / euro	цент (cent) / sent
łaciński	euro (lub euronis, euronus)	centum
macedoński	евро (evro, ewro)	цент (cent)
manx	euro	cent
norweski	euro	cent
romansz	euro	cent
rosyjski	евро (evro, ewro)	евроцент (evrocent, ewrocent)
serbski	euro / евро (evro, ewro)	cent / цент (cent)
turecki	avro (awro)	sent
ukraiński	євро (evro, ewro)	євроцент (evrocent, ewrocent)

Nazwa w innych językach
W transkrypcji alfabetów niełacińskich podano najpopularniejszą formę dla danego języka,
a po przecinku – polską transkrypcję fonetyczną

w opracowaniu

język	nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa podjednostki
chiński	欧元 (ōuyuán, ou-jüan)	欧分 (ōufēn, ou-fen)
hebrajski	אירו (Iro, Iro)	סנט (Sent, Sent)
japoński	ユーロ (yūro, jūro)	ユーロセント (yūro sento, jūro sento)
jiidysz	איירא (Aira, Ajra)	צענט (Tsent, Cent)
kaszubski	eùro	cent
koreański	유로 (yuro, juro)	센트 (senteu, senty)
mongolski	евро  (evro, ewro)	евро цент (evro tsent, ewro cent)
śląski	ojro	cent
wietnamski	Âu kim / Euro (ōu jīn, eu kim)	cent / xu xu (su, su) jest używane regionalnie i nieformalnie, jako określenie podjednostek innych walut

index

eyrir, øre, öre

Nazwy wywodzą się z pragermańskiego *aurijaz, które zostało zaczerpnięte z łacińskiego aurum, co znaczy złoto (zob. nummus aureus – złota moneta). W staronordyjskim, z którego wyewoluowały m.in. języki skandynawskie, przybrało formę eyrir. Słowo to oznaczało „jednostkę srebra” lub „pieniądz” i było stosowane w odniesieniu do dawnego systemu wag i monet.

Ewolucja staronordyjskiego eyrir:
1. islandzki: eyrir, którego powiązanie z łacińsko-pragermańskim pierwowzorem widoczne jest w liczbie mnogiej, aurar
2. farerski: oyra
3. norweski nynorsk: øyre
4. norweski bokmål: øre, zapożyczone od duńskiego øre
5. staroszwedzki: ø̄ri , ø̄re → współczesny szwedzki: öre
6. staroduński: øræ → współczesny duński: øre
7. fiński: äyri
8. grenlandzki: øre/øreni (nazwa grenlandzka wymaga weryfikacji) jest zapożyczeniem z duńskiego, na co wskazuje litera ø, które nie występuje w alfabecie używanym do zapisu grenlandzkiego.

Eyrir był podjednostką korony islandzkiej (ISK) i pozostawał w obiegu od 1922 do 2003 roku. We wrześniu 2002 roku uchwalono akty prawne, które 1 października 2003 roku doprowadziły do całkowitego wycofania tej jednostki z obiegu. Od tego czasu korona islandzka formalnie nie ma już podziału na mniejsze jednostki.

Norweskie øre zostało wycofane z obiegu gotówkowego w 2012 roku.

Szwedzkie öre zostało wycofane z obiegu gotówkowego w 2010 roku, a kwoty są od tego czasu zaokrąglane do pełnej najbliższej korony. W płatnościach bezgotówkowych jednostka ta nadal jest stosowana.

W Danii w obiegu gotówkowym pozostała jedynie moneta o nominale 50 øre

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
korona duńska	1⁄100	øre	øre
korona islandzka	1⁄100	eyrir	eyrir
korona norweska	1⁄100	øre	øre
korona Wysp Owczych de facto korona duńska w lokalnej odmianie	1⁄100	oyra	oyra
wybrane waluty historyczne:
korona grenlandzka od 1874 do 1967 r. od 2011 r. ponownie miała wejść do obiegu, jako lokalna odmiana korony duńskiej, ale w 2009 r. odłożono te plany	1⁄100	øre/øreni	øre/øreni

index

fen
Chiny

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
renminbi	1⁄10, 1⁄100

index

fenig

Fenig (Pfennig) to historyczna moneta o niskim nominale (moneta zdawkowa), będąca pierwowzorem wielu późniejszych jednostek monetarnych w Europie. Jego nazwa jest etymologicznie spokrewniona z angielskim penny, szwedzkim penning, fińskim penni, estońskim penn, polskim fenigiem oraz bośniacko-hercegowińskim pfenigiem (fening, od 1998 roku). Niemiecka forma z pf zamiast p wynika z drugiej przesuwki spółgłoskowej, która wpłynęła na dialekty górnoniemieckie i środkowoniemieckie, stanowiące podstawę współczesnego języka niemieckiego.

Pochodzenie nazwy nie jest jednoznaczne. Pierwsze pisemne wzmianki pochodzą z IX–X wieku. Słowo mogło oznaczać „pieniądz” w ogólności – w języku litewskim pinigai stosowane jest właśnie w tym znaczeniu. Możliwe, że fenig jest wczesnym zapożyczeniem z łacińskiego pondus (funt), oznaczającego „ciężar, wagę” – zarówno w odniesieniu do jednostki masy, jak i jednostki monetarnej.

Uważa się, że pierwotnie pfennig (Silberpfennig – „srebrny fenig”) odnosił się do srebrnych monet denara (łacińskie denarius). W zależności od regionu i gramatyki używane były różne formy nazwy, m.in. Penning, Panni(n)g, Pfenni(n)c i Pfending.

Z czasem fenig stał się podstawą dla wielu innych nominałów, takich jak:

• Groschen – „duży fenig” (od łac. grossus – „gruby”, patrz: grosz);
• Angster – „wąski fenig” (od łac. angustus – „wąski, cienki”);
• Albus – „biały fenig” (od łac. albus – „biały”);
• Witte – „biały fenig”;
• Rappen – „fenig z krukiem” (patrz: rappen);
• Heller – „Haller fenig”;
• Schwaren – „ciężki fenig”.

Obecnie jedyną walutą, w której nadal funkcjonuje fenig, jest marka zamienna Bośni i Hercegowiny (BAM)

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
marka zamienna	1⁄100	fenig	pfening / fening пфениг / фенинг
wybrane waluty historyczne:
marka estońska (1919–1928)	1⁄100	pen	penn
marka fińska (1860–2001, zastąpiona euro)	1⁄100	penni	penni / penny
marka Nowej Gwinei (1894–1911)	1⁄100	fenig	Pfennig
marka południowo-zachodniej Afryki (1916–1918)	1⁄100	fenig	Pfennig
marka niemiecka (RFN, 1871–2002, zastąpiona euro)	1⁄100	fenig	Pfennig
marka NRD (1948–1990, zastąpiona marką RFN)	1⁄100	fenig	Pfennig
ostmarka  (1918–1922)	1⁄100	fenig	Pfennig pfenigas (litewski) feniņš  lub fenigs (łotewski)
marka polska (1917-1920, zastąpiona złotym)	1⁄100	fenig	fenig
złota marka (Goldmark, 1871–1914)	1⁄100	fenig	Pfennig
rentenmarka (Rentenmark, 1923–1924)	1⁄100	fenig renten	Rentenpfennig
marka Rzeszy (Reichsmark, 1924–1948)	1⁄100	fenig Rzeszy	Reichspfennig
pieniądz zastępczy – Notgeld	1⁄100	fenig	Pfennig
pieniądz niemieckich obozów jenieckich, gett, obozów koncentracyjnych	1⁄100	fenig	Pfennig

index

filler
Węgry

Węgierska nazwa fillér pochodzi od niemieckiego słowa Vierer, które oznacza „czwórkę” – odnosiło się ono pierwotnie do monety o wartości czterech krajcarów. Nazwa fillér była również używana jako określenie podjednostki innych walut, np. halerza korony jugosłowiańskiej, korony czechosłowackiej czy słowackiej.

Podjednostka ta została ostatecznie wycofana z obiegu w 1999 roku, ale nadal funkcjonuje jako jednostka rozliczeniowa (np. w odniesieniu do cen paliw, stawek za minuty połączeń telefonicznych itp.).

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
forint	1⁄100	filler	fillér
wybrane waluty historyczne:
korona austro-węgierska 1892–1918	1⁄100	filler	fillér
korona węgierska 1919–1926	1⁄100	filler	fillér
pengő 1926–1946	1⁄100	filler	fillér
adópengő 1946	1⁄100	filler	fillér

index

fils

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
	1⁄1000, 1⁄100

index

floren, florin, gulden

Nazwa floren pochodzi od włoskiej złotej monety zwanej fiorino d’oro (złoty floren), znanej również jako fiorino fiorentino (floren florencki). Słowo fiorino wywodzi się od włoskiego słowa fiore (z łacińskiego flōrem), oznaczającego „kwiat”, natomiast d’oro to wyrażenie znaczące „ze złota”. Dosłowne tłumaczenie fiorino d’oro to „złoty kwiat”, co nawiązuje do rysunku heraldycznej lilii z herbu Florencji, która była umieszczana na monecie. W niektórych językach, np. w papiamento, funkcjonuje forma florin, natomiast na Węgrzech odpowiednikiem stał się forint.

Odpowiednikiem florena w innych krajach był gulden – nazwa ta pochodzi z języków germańskich i oznacza „złoty”: w języku niderlandzkim – „gulden” (dawniej „guldijn”), w niemieckim – „Gülden” lub „Guldin”. W języku angielskim przyjęła formę „guilder”

Floren i gulden są synonimami, a ich użycie w danym języku zależy od tradycji, etymologii oraz kontekstu historycznego i kulturowego

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
florin arubański, florin	Arubaanse florin florin arubiano	AWG	cent
gulden karaibski, gulden	Caribische gulden florin karibense	XCG	cent
wybrane waluty historyczne:
florin wschodnioafrykański 1920–1921, następnie szyling wschodnioafrykański	East African florin	–	cent
gulden Antyli Holenderskich do 2025, następnie gulden karaibski	Antilliaanse gulden florin antiano	ANG	cent
gulden austro-węgierski wcześniej gulden austriacki 1754–1892	Österreichisch-ungarischer Gulden (niemiecki) Osztrák–magyar forint (węgierski) Austrougarski gulden (chorwacki) gulden austro-węgierski (polski) Австро-угорський гульден (флори́н) (ukraiński) rakousko-uherský zlatý (czeski)	–	Kreuzer krajczár  krajcar krajcar крейцер / ґрайцар krejcar
gulden gdański okres napoleoński oraz 1923–1939	Danziger Gulden	–	fenig
gulden Gujany Brytyjskiej 1796–1839	British Guianan guilder	–	stuiver
gulden holenderski 1680–2002, następnie euro	Nederlandse gulden	NLG	cent
gulden Holenderskich Indii Wschodnich 1826–1945, następnie rupia indonezyjska	Nederlands-Indische gulden	–	cent
gulden Nowej Gwinei Holenderskiej do 1963, następnie rupia indonezyjska	Nederlands-Nieuw-Guinese gulden	–	cent
gulden Surinamu 1954–2004, następnie dolar Surinamu	Surinaamse gulden	SRG	cent

index

forint
Węgry

Słowo forint stanowi węgierski odpowiednik włoskiego fiorino i zostało zaczerpnięte od nazwy złotej monety bitej we Florencji – fiorino d’oro („złoty floren”). Dodatkowe informacje – patrz: floren

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
forint	magyar forint	HUF	filler

index

frank

Nazwa wywodzi się od fragmentu łacińskiej legendy Johanes Dei gratia Francorum rex (Jan, z Bożej łaski król Francji) znajdującej się złotej monecie bitej przez króla Francji Jana II Dobrego w 1360 r.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
frank burundyjski, frank	franc burundais	BIF	centym
frank Dżibuti, frank	franc Djibouti / فرنك	DJF	centym
frank gwinejski, frank	franc guinéen	GNF	centym
frank Komorów, frank	franc comorien / فرنك قمري	KMF	centym
frank kongijski, frank	franc congolais	CDF	centym
frank rwandyjski, frank	franc rwandais ifaranga ry’u Rwanda	RWF	centym
frank szwajcarski, frank	Schweizer Franken franc suisse franco svizzero franc svizzer	CHF	Rappen centym centym rap
frank CFA, frank (waluta unii walutowej)	franc de la Coopération Financière en Afrique Centrale	XOF, XAF	centym
frank CFP, frank (waluta unii walutowej)	franc des collectivités françaises du Pacifique, nazywany także: franc Pacifique	XPF	centym
frank Liechtensteinu, frank (de facto CHF; tylko jako monety kolekcjonerskie)	Liechtensteinischer Franken	–	–
wybrane waluty historyczne:
AM-frank	patrz: AMC
frank albański (złoty frank, 1925–1947)	Frangu Ar	–	qindar ar (złota qindarka)
frank algierski zastąpiony dinarem algierskim	franc algérien	–	centym
frank belgijski zastąpiony euro	franc belge Belgische frank Belgischer Franken	BEF	centym
frank francuski zastąpiony euro	franc français	FRF	centym
frank gujański / Gujany Francuskiej (1816-1975) zastąpiony frakiem francuskim, zastąpiony euro	franc de la Guyane	–	centym
frank gwadelupski (1816-1975) zastąpiony frakiem francuskim, zastąpiony euro	franc de la Guadeloupe	–	centym
frank gwinejski (1960-1972) zastąpiony syli	franc guinéen	–	centym
frank kameruński (1919-1959, 1960-1993) zastąpiony frankiem CFA	franc camerounais	–	centym
frank kambodżański (1875-1885)	franc cambodgien	–	centym
frank katangijski (1960-1963) zastąpiony frankiem kongijskim	franc katangais	–	centym
frank Królestwa Westfalii (1808-1813)	Westfälischer Franken	–	centym
frank luksemburski zastąpiony euro	franc luxembourgeois Luxemburger Franken Lëtzebuerger Frang	LUF	centym
frank malgaski zastąpiony przez ariary	franc malgache	MGF	centym
frank malijski zastąpiony frankiem CFA	franc malien	MLF	centym
frank marokański zastąpiony dirhamem marokańskim	franc marocain / فرنك	–	centym / سنتيم
frank monakijski  zastąpiony euro	franc monégasque	– (MCF)	centym
frank martynikański (1816-1975) zastąpiony frakiem francuskim, zastąpiony euro	franc de la Martinique	–	centym
frank Nowych Hebrydów zastąpiony frankiem CFP	franc des Nouvelles-Hébrides New Hebrides franc	–	centym
frank tunezyjski zastąpiony dinarem tunezyjskim	franc tunisien / فرنك تونسي	–	centym
frank Reunionu  (1816–1975) zastąpiony frakiem francuskim, zastąpiony euro	franc de la Réunion	–	centym
frank Saary (1920–1935, 1947–1957, 1957–1959)	Saar franken Saar-Franken	–	centym

index

funt

Jedna z najpopularniejszych nazw walut w okresie Imperium Brytyjskiego. Angielskie słowo pound (funt) wywodzi się z łacińskiego wyrażenia lībra pondō, które oznaczało „funt wagi” – libra to jednostka masy, a pondō pochodzi od pondus, czyli „waga” lub „ciężar”. Symbol waluty funta £ – przekreślona litera L, to pozostałość po zapisie łacińskim, podobnie jak oznaczenie pozaukładowej jednostki masy o nazwie funt – „lb” (od libra).

W przypadku angielskiej waluty – funta szterlinga (GBP) – słowo sterling zostało dodane, by odróżnić jednostkę pieniężną od jednostki wagi. W kontekście srebra sterling można tłumaczyć jako „najwyższej próby” (pierwotnie „szterlingiem” nazywano srebrną monetę jednopensową ważącą 1,555 grama, co stanowiło 1/240 funta trojańskiego – tzw. aptekarskiego).

W innych językach, głównie romańskich, nazwa „funt” zapisywana jest jako libra, lira, livre, zachowując łaciński pierwowzór. Na przykład: historyczny funt cypryjski – po grecku Λίρα Κύπρου (lir cypryjski), po turecku Kıbrıs Lirası; historyczny funt maltański – po angielsku Maltese pound, po maltańsku Lira Maltija; funt libański – po francusku livre libanaise, po arabsku ليرة لبنانية (līra Libnāniyya), po angielsku Lebanese pound. W przypadku „lir” symbolem waluty jest najczęściej litera L.

W języku polskim „funt” został zaczerpnięty od niemieckiego „Pfund” (staroniemieckie pfunt lub phunt od łacińskiego pondō).

Lira/lir i funt są synonimami, a ich użycie w danym języku zależy od tradycji, etymologii oraz kontekstu historycznego i kulturowego. Dla zachowania czytelności lir/lira został opisany osobno

w trakcie opracowania

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
funt Alderney, funt nie występuje w obiegu emisja monet kolekcjonerskich	Alderney pound	–	pens
funt egipski, funt	جنيه مصرى (dżunajh misri)	EGP	piastr i milim
funt falklandzki, funt powiązany z funtem szterlingiem	Falkland Islands pound	FKP	pens
funt gibraltarski, funt szterling powiązany z funtem szterlingiem	Gibraltar pound	GIP	pens
funt Guernsey, funt de facto funt szterling	Guernsey pound Livre de Guernesey	GGP (GBP)	pens
funt Jersey, funt de facto funt szterling	Jersey Pound	JEP (GBP)	pens
funt libański / lir libański, lir	ليرة لبنانية (lira libnanijja) livre libanaise	LBP	piastr
funt Południowego Sudanu do 2024 r. funt południowosudański	South Sudanese pound	SSP	piastr
funt sudański	جنيه سوداني (dżunajh sudani) Sudanese pound	SDG	piastr
funt syryjski	ليرة سورية (lira surijja)	SYP	piastr
funt szterling, funt	pound sterling	GBP	pens
funt manx lub funt Wyspy Man, funt de facto funt szterling	punt Manninagh lub punt Vannin Manx pound	IMP (GBP)	pens
funt Świętej Heleny, funt powiązany z funtem szterlingiem	Saint Helena pound	SHP	pens
wybrane waluty historyczne:
funt australijski 1910–1966, następnie dolar australijski	Australian pound	–	szyling i pens
funt bahamski do 1966, następnie dolar bahamski	Bahamian pound	–	szyling i pens
funt bermudzki do 1970, następnie dolar bermudzki	Bermudian pound	–	szyling i pens
funt biafrański 1968–1970, następnie funt nigeryjski do 1973	Biafran pound	–	szyling i pens
funt Brytyjskiej Afryki Zachodniej lub funt zachodnioafrykański następnie różne waluty w różnych latach	British West African pound	–	szyling i pens
funt cypryjski do 2008, następnie euro	Λίρα Κύπρου Kıbrıs lirası	CYP	cent i milim
funt fidżyjski lub funt Fidżi 1873–1969, następnie dolar Fidżi	Fijian pound	–	szyling i pens
funt gambijski 1968–1971, następnie dalasi	Gambian pound	–	szyling i pens
funt ghański 1958–1965, następnie cedi	Ghanaian pound	–	szyling i pens
funt irlandzki do 2002, następnie euro	Punt na hÉireann Irish pound	IEP	pens
funt izraelski lub lira izraelska 1952–1980, następnie szekel	לירה ישראלית (lira jisra’elit) جنيه إسرائيلي (dżunejh isra’ili)	ILP	agora i pruta
funt jamajski 1840–1969, następnie dolar jamajski	Jamaican pound	–	szyling i pens
funt kanadyjski 1763–1859, następnie dolar kanadyjski	Canadian pound	–	szyling i pens
funt libijski 1952–1971, następnie dinar libijski	جنيه ليبي (dżunejh libij)	LYP	piastr i millim
funt malawijski 1964–1971, następnie kwacha malawijska	Malawian pound	–	szyling i pens
funt maltański lub lira maltańska do 2008, następnie euro	lira Maltija Maltese pound, później Maltese lira	MTL	cent i mil
funt nigeryjski 1958–1973, następnie naira	Nigerian pound	–	szyling i pens
funt nowobrunszwicki do 1860, następnie dolar Nowego Brunszwiku	New Brunswick pound	–	szyling, pens i sou
funt nowofundlandzki do 1865, następnie dolar nowofundlandzki	Newfoundland pound	–	szyling i pens
funt nowogwinejski 1915–1966, de facto funt australijski	New Guinean pound	–	szyling i pens
funt nowoszkocki do 1824, następnie dolar Nowej Szkocji	Nova Scotian pound	–	szyling i pens
funt nowozelandzki 1840–1967, następnie dolar nowozelandzki	New Zealand pound	–	szyling i pens
funt oceaniczny japońska waluta okupacyjna, 1942-1945	Oceanian pound	–	szyling
funt palestyński	Palestine pound جنيه فلسطيني (dżunejh filasṭini) פוּנְט פַּלֶשְׂתִינָאִי (א״י‎) (funt palesztinaj (Erec Jisrael)) Erec Jisrael – Ziemi Izraela	–	mil
funt południowoafrykański 1825−1961, następnie rand (w tym: funt Republiki Południowej Afryki, funt południowo-zachodnioafrykański, funt Transwalu)	South African pound Suid-Afrikaanse pond	–	szyling i pens
funt południoworodezyjski 1896−1955, następnie funt Rodezji i Niasy	Southern Rhodesian pound	–	szyling i pens
funt Rodezji i Niasy 1955–1964, podział na: funt rodezyjski, funt zambijski i funt malawijski	Rhodesia and Nyasaland pound	–	szyling i pens
funt rodezyjski 1965–1970, następnie dolar rodezyjski	Rhodesian pound	–	szyling i pens
funt szkocki	Pund Scots Pound Scots	–	szyling i pens
funt tongijski 1921–1966, następnie paʻanga	Tongan pound	–
funt Wysp Salomona 1916–1932, następnie funt australijski	Solomon Islands pound	–	szyling i pens
funt Wyspy Księcia Edwarda do 1871, następnie dolar Wyspy Księcia Edwarda	Prince Edward Island pound	–	szyling i pens
funt zachodnioindyjski do 1949, następnie dolar wschodniokaraibski	West Indian pound	–	szyling i pens
funt zachodniosamoański 1914–1967, następnie tala funt samoański 1920-1967, następnie tala	Western Samoan pound Samoan pound	–	szyling i pens
funt zambijski 1964–1968, następnie kwacha zambijska	Zambian pound	–	szyling i pens

index

gapik
Azerbejdżan

Nazwa pochodzi od rosyjskiego копейка – kopiejka

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
manat azerbejdżański	1⁄100	gapik	qəpik
wybrane waluty historyczne:
rubel azerbejdżański	1⁄100	gapik	qəpik

index

gourde
Haiti

Nazwa gourde wywodzi się z języka francuskiego i pochodzi od hiszpańskiego gordo, co oznacza „tłusty, gruby”. Określeniem pesos gordos – „grube peso” – nazywano hiszpańskie monety o nominale 8 reali, real de a ocho (kawałek z ośmiu), znane także jako dolar hiszpański. We francuskim były one określane jako piastres fortes espagnoles („mocne hiszpańskie piastry”), a w angielskim jako hard pieces of eight („twarde monety ośmiorealowe”). W języku kreolskim haitańskim nazwa brzmi goud

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
gourde	gourde  goud	HTG	centym santim

index

grosz
Polska

Od łacińskiego denarius grossus – gruby denar. Od łacińskiej nazwy wywodzi się także nazwa podjednostki liry tureckiej – kuruş, w językach europejskich nazywany piastrem (piaster, piastr)

zobacz także: historyczne użycie nazwy grosz

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
złoty	1⁄100	grosz	grosz
wybrane waluty historyczne:
szyling austriacki (zastąpiony euro)	1⁄100	grosz	Groschen

index

guarani
Paragwaj

Hiszpańskie guaraní zostało zapożyczone z języka guarani. Początkowo guarani oznaczało „wojownik”, „walkę” lub ogólnie „wojnę”. Z czasem zaczęto używać go jako etnonimu dla ludów Guarani – jednego z głównych rdzennych narodów Ameryki Południowej, zamieszkującego obszary dzisiejszego Paragwaju, a także części Brazylii, Argentyny i Boliwii. Guarani to również nazwa ich języka, który do dziś pozostaje jednym z dwóch języków urzędowych Paragwaju (obok hiszpańskiego)

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
guarani	guaraní	PYG	céntimo

index

halala

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna

index

halerz
Czechy

Nazwa halerz wywodzi się od łacińskiego denarius hallensis, dosłownie denar hallski, będącą pierwotnie nazwą srebrnego denara, bitego od końca XII wieku w niemieckim Hall am Kocher, w następnym stuleciu rozpowszechnionego w południowych Niemczech, a następnie licznie naśladowanego w krajach środkowej Europy.

Obecnie podjednostka korony czeskiej, która od 2009 r. nie występuje w obiegu.

Nazwa halerz w innych językach:
czeski: haléř, dawniej halíř
łacina: Heller
niemiecki: Haller lub Heller
macedoński: халерж (halerž)
rumuński: halier
serbsko-chorwacki: haler / халер
słowacki: halier
słoweński: halier
ukraiński: гелер (heler)
węgierski: haller (zamiennie: fillér)
włoski: Heller
W przypadku języka węgierskiego halerz jest nazywany fillerem, głównie w odniesieniu do walut historycznych, np. korony jugosłowiańskiej, korony czechosłowackiej czy słowackiej

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
korona czeska	1⁄100	halerz	haléř
wybrane waluty historyczne:
korona austriacka 1918–1925	1⁄100	halerz	Heller
korona austro-węgierska 1892–1918	1⁄100	halerz	Heller haller (fillér) haléř halerz гелер Heller halier haler / халер halier halier
korona czechosłowacka 1919–1939 i 1945–1993	1⁄100	halerz	haléř / halier
korona jugosłowiańska 1918–1920	1⁄100	halerz	Heller haler / халер халер haler haller (fillér)
korona Liechtensteinu 1898–1921	1⁄100	halerz	Heller
korona Protektoratu Czech i Moraw 1939–1945 niemiecka waluta okupacyjna	1⁄100	halerz	haléř Heller
korona słowacka 1939–1945 i 1993–2008	1⁄100	halerz	halier

index

hao
Wietnam, Hongkong

Wietnamski dong formalnie posiada dwie podjednostki, ale wyszły one z użycia. Nazwa jednej z podjednostek – hao, pochodzi od chińskiego znaku 毫 (hào) i oznacza „dziesiątą część”

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
dong	1⁄100 i 1⁄10	su i hao	xu i hào

Hao jest również jedną z trzech podjednostek dolara Hongkongu:
Podjednostka 1/1000 jest podjednostką historyczną
Podjednostka 1/100 i 1/10 są w użyciu

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
dolar Hongkongu	1⁄1000 i 1⁄100 i 1⁄10	mil i cent i dime wen i śien (sin) i hao	mil i cent i dime 文 (wèn) i 仙 (xiān) i 毫 (háo)

index

hrywna
Ukraina

Etymologowie wywodzą nazwę hrywna (ukr. hrywnia) od prasłowiańskiego słowa *grivьna, oznaczającego torkwes – ozdobę noszoną na szyi (obręcz lub naszyjnik wykonany z różnych materiałów, w tym złota i srebra, często zdobioną monetami). Rdzeń starosłowiańskiego słowa грива oznaczał „szyję”. Z czasem naszyjniki te zaczęły pełnić funkcję pieniądza (płacidło) oraz jednostki masy – grzywny, od której ostatecznie pochodzi nazwa ukraińskiej waluty.

W wyniku zbrojnej napaści Rosji na Ukrainę, Narodowy Bank Ukrainy zapowiedział zmianę nazwy podjednostki

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
hrywna	гривня	UAH	kopiejka

index

inti
Peru, historyczna

Słowo inti w języku keczua oznacza „Słońce” i odnosi się także do inkaskiego boga słońca, Inti. Waluta ta posiadała również superjednostkę rozrachunkową inti millón (milion inti, używaną w latach 1990–1991), co sprowadzało się do zapisu wartości, np. 12 453 734 inti = 12,45 miliona inti.

Inti zastąpiło wcześniejszego sola, a następnie samo zostało zastąpione przez nowego sola (nuevo sol), przy czym sol w języku hiszpańskim oznacza „słońce” — zachowano więc ciągłość znaczeniową w nazewnictwie

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
inti 1985-1991, zastąpione nowym solem	inti	PEI	céntimo

index

iraimbilanja
Madagaskar

Nazwa w języku malgaskim dosłownie oznacza „waga jednego żelaza” (żelaznego ciężarka – odważnika) i była nazwą dawnej monety o wartości 1/5 ariary. Podjednostka, która nie występuje obecnie w obiegu, posiada dwa nominały — 1 i 2 iraimbilanja. Kwoty wyrażone w iraimbilanja, która nie ma własnego skrótu, zapisuje się w systemie dziesiętnym, do dwóch miejsc po przecinku, zaokrąglając do 0,20. Przykłady: 1 iraimbilanja = 0,20 Ar (ariary), 2 iraimbilanja = 0,40 Ar, 3 iraimbilanja = 0,60 Ar, 4 iraimbilanja = 0,80 Ar. W czasach kolonialnych, przed wprowadzeniem ariary, 1 iraimbilanja była równa 1 frankowi malgaskiemu

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
ariary	1⁄5	iraimbilanja	iraimbilanja

index

jen
Japonia

Nazwa jen (円)* wywodzi się ze starszej formy japońskiego znaku 圓 (en)*, który oznacza „okrągły” (koło, okrąg). Japońskie słowo en zostało zapożyczone fonetycznie z chińskiego yuán (元 / 圆), który w kontekście walutowym odnosił się do „okrągłej monety”. W języku chińskim termin 銀圓 (pinyin: yínyuán), czyli „srebrne krążki”, określał srebrne monety pochodzące z Hiszpanii i Meksyku (dolar hiszpański), które za pośrednictwem Filipin trafiły do Chin, a następnie z Hongkongu do Japonii. Monety te stały się podstawą nowego systemu walutowego Japonii, opartego na srebrnym parytecie (przybierając również okrągły kształt), zastępując wcześniejsze skomplikowane systemy monetarne.

* 圓 (kyūjitai, stare kanji) – tradycyjna, bardziej skomplikowana forma znaku, używana w Japonii przed reformą pisma.
円 (shinjitai, nowe kanji) – nowoczesna, uproszczona wersja kanji, obowiązująca w Japonii od 1946 r.

Bank Japonii nie jest pewien dokładnego powodu przyjęcia transkrypcji „yen”, ale wyróżnia trzy główne teorie:
1) Ułatwienie wymowy cudzoziemcom – litera „y” miała pomóc w poprawnym wymawianiu nazwy.
2) Odróżnienie od słowa „en” – w językach zachodnich „en” może oznaczać „wewnątrz” lub „w”.
3) Wpływ języka chińskiego – możliwe, choć mniej prawdopodobne, jest przejęcie formy „yuan” z chińskiego.

Możliwe jest także fonetyczne wyjaśnienie: w niektórych starszych dialektach japońskich przed samogłoską „e” pojawiało się słabe „y” (zjawisko zwane protezją), co mogło wpłynąć na angielski zapis „yen”. Podobny proces wystąpił w nazwie Edo, która w starszych źródłach anglojęzycznych bywała zapisywana jako „Yedo”.

Jen – polski zapis oparty na historycznej transkrypcji angielskiej („yen”), uwzględniający polskie zasady wymowy (w językach zachodnich „y” wymawia się jako „j”).
Yuan – zapis zgodny z oficjalną chińską transkrypcją pinyin, stosowaną w języku polskim od dawna.
Juan – coraz częściej pojawiający się fonetyczny zapis chińskiego yuán.

Z języka chińskiego i japońskiego została zapożyczona nazwa koreańskiego wona

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
jen	円	JPY	sen i rin
wybrane waluty historyczne:
jen A i jen B	patrz: AMC
jen tajwański 1895–1946, waluta japońskiej kolonii zastąpiony starym dolarem tajwańskim	圓	–	sen (錢)

index

jiao

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna

index

kak
Kambodża

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
	1⁄10

index

karbowaniec, kupon, talon
historyczne

Po rozpadzie ZSRR i odzyskaniu niepodległości przez Białoruś, Gruzję, Litwę, Mołdawię, Ukrainę i Uzbekistan wprowadzono tymczasowe waluty, które miały zastąpić rubla radzieckiego/rosyjskiego (SUR/RUR, RUB). De facto były to waluty powiązane z rublem, który nadal pozostawał w obiegu. Emisja tych walut miała na celu zapewnienie odpowiedniej ilości gotówki na rynku, umożliwienie wypłat świadczeń i pensji, a także ograniczenie nadmiernej podaży rubla (ze względu na brak kontroli nad emisją po rozpadzie ZSRR), co miało przeciwdziałać inflacji. Po kilku lub kilkunastu miesiącach tymczasowe waluty zostały zastąpione nowymi walutami narodowymi. Nie emitowano dla nich monet – występowały wyłącznie w formie banknotów.

Karbowaniec – oficjalna waluta Ukrainy w latach 1918–1920 (pierwszy karbowaniec), 1942–1944 (drugi karbowaniec) i 1992–1996 (trzeci karbowaniec). Była to również oficjalna ukraińska nazwa rubla radzieckiego. Trzeci karbowaniec (1992–1996) nazywany był kuponem z powodu nadrukowanego na banknotach słowa купон (kupon), które było znacznie większe i bardziej widoczne niż карбованець (karbowaniec). Słowo kupon nawiązuje także do jednorazowych kuponów systemu kartkowego – banknoty karbowańca były w rzeczywistości kuponami wielorazowymi.

Słowo karbowaniec (карбованець) pochodzi od czasownika karbować (карбувати), czyli nacinać, żłobić, znakować. Nazwa ta może wywodzić się z:
– metody rejestrowania rozliczeń/długów poprzez nanoszenie (wybijanie) specjalnych znaków na drewnianym kiju lub pręcie,
– srebrnych rubli o nowym wzorze z ukośnym nacięciem (tłoczeniem) na rancie, zamiast powszechniejszych inskrypcji,
– metody bicia monet,
– wspólnego pochodzenia słów rubel i karbowaniec od prasłowiańskiego czasownika rubati (рубати), czyli odcinać, odrąbywać fragment srebrnej grzywny (płacidła).

Słowo kupon pochodzi z języka francuskiego (coupon), które wywodzi się od czasownika couper, oznaczającego „ciąć”. W kontekście finansowym „kupon” nawiązuje do obligacji kuponowej – rodzaju obligacji, której posiadacz otrzymuje regularne wypłaty odsetek, odrywając fizyczne kupony od arkusza obligacji. Talon również pochodzi z języka francuskiego (talon, które pierwotnie oznaczało „piętę” lub „dolną część czegoś”), jednak w finansach odnosi się do arkusza zawierającego kupony, a nie do samych kuponów.

W 1992 r. na Białorusi funkcjonował system kartkowy. Karta konsumenta (картка спажыўца) – wydrukowane na jednym arkuszu kupony (купон) do odcinania – faktycznie stanowiła pierwszą państwową emisję papierowych pieniędzy niepodległej Białorusi. Kupony na kartkach były denominowane w rublu radzieckim/rosyjskim. Były plany wprowadzenia kuponów wielorazowych, podobnie jak w Ukrainie.

Przejściowe systemy walutowe:
Białoruś: rubel radziecki/rosyjski → karta konsumenta, kupon (1992) → rubel białoruski
Gruzja: rubel radziecki/rosyjski → kupon gruziński (1993-1995) → lari
Litwa: rubel radziecki/rosyjski → talon (1991-1993) → lit → euro
Mołdawia (bez Naddniestrza): rubel radziecki/rosyjski → kupon mołdawski (1992-1993) → lej mołdawski
Ukraina: rubel radziecki/rosyjski → karbowaniec, kupon (1992–1996) → hrywna
Uzbekistan: rubel radziecki/rosyjski → sum-kupon (1993–1994) → sum

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
karbowaniec, kupon	карбованець, купон	UAK	kopiejka, nie została wydana
karta konsumenta, kupon	картка спажыўца, купон	–	brak
kupon gruziński	ქართული კუპონი (kartuli kuponi)	GEK	brak
kupon mołdawski	cupon moldovenesc	–	brak
sum-kupon	Soʻm-Kupon / Сўм-Купон	–	brak
talon	talonas	–	brak, ale występowały nominały w setnych częściach: 0,10, 0,20 i 0,50 talona

index

khoums (chum)
Mauretania

Nazwa khoums wywodzi się z arabskiego słowa خمس (khams) co dosłownie oznacza „pięć” i tłumaczy się jako „piątka” lub „piąta część”. Podjednostka ma tylko jeden nominał, który w systemie dziesiętnym zapisywany jest jako 0,2, a na monecie w postaci 1/5. Monety khoums zostały wybite w 1973 r. (pierwsza ugija, MRO, która zastąpiła franka CFA) i w 2017 r. (denominacja 10:1 pierwszej ugijii). Monety z 1973 zostały wycofane z obiegu w 2018 r.

W języku polskim można spotkać spolszczony (fonetyczny) zapis – chum, który w podobnej formie występuje w kilku innych językach: (białoruski, bułgarski, rosyjski, ukraiński) хумс, (czeski) chum, (serbski) хумса, (litewski) chumus, (łotewski) humsamām

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
ugija	1⁄5	khoums	khoums / خمس

index

kina
Papui-Nowa Gwinea

Nazwa kina została wybrana ze względu na jej powszechne użycie na wybrzeżach, wyspach i wyżynach Papui-Nowej Gwinei. Słowo „kina” występuje zarówno w językach tok pisin, jak i tolai, i odnosi się do złotej muszli perłowej (Pinctada maxima), która jest wykorzystywana w handlu (pieniądz muszlowy) oraz przede wszystkim jako tradycyjna forma przechowywania bogactwa i statusu

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
kina	kina	PGK	toea

index

kip
Laos

Oficjalna nazwa waluty w języku laotańskim – ngoen kip Lao (ເງີນກີບລາວ) – dosłownie oznacza „laotańskie srebro w sztabach”: ເງີນ (ngoen) to „pieniądz” lub „srebro”, ກີບ (kip) oznacza „sztabę”, a ລາວ (Lao) – „laotański” lub „Laos”. Nazwę można przetłumaczyć także jako „laotański pieniądz kip” lub po prostu „kip laotański”. Termin ten nawiązuje do historii kraju, kiedy to w obiegu funkcjonowały sztaby srebra jako forma pieniądza towarowego (płacidła). Samo słowo kip (ກີບ) dosłownie oznacza właśnie „sztabę”.

Waluta Laosu jest w dużym stopniu uzależniona od wartości tajlandzkiego bata, ponieważ większość zagranicznego handlu tego kraju odbywa się z Tajlandią. Kip nie podlega wymianie poza granicami Laosu i nie jest przedmiotem obrotu na międzynarodowych rynkach finansowych. W obiegu oprócz kipa funkcjonują również bat tajlandzki, dolar amerykański, a miejscami także euro – z których bat jest powszechnie akceptowany w całym kraju

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
kip laotański, kip	ເງີນກີບລາວ, ກີບ	LAK	at

index

kobo
Nigeria

Słowo kobo prawdopodobnie pochodzi od angielskiego słowa copper (miedź), co może wiązać się z monetami o niskich nominałach (monety zdawkowe) z wcześniejszych systemów walutowych (np. pensa), które często były bite z miedzi. W 2007 r. zostały wycofane z obiegu monety o nominale ¹⁄₂, 1, 5, 10 i 25 kobo. Jedynym nominałem podjednostki pozostającym w obiegu jest 50 kobo

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
naira	1⁄100	kobo	kobo (angielski) kóbò (joruba) كُوبُو / kúbú (hausa, w zapisie arabskim i łacińskim) kọbọ (igbo) kobo (tyap)

index

kopiejka

Nazwa pochodzi od przedstawienia na monetach jeźdźca z kopią (ros. копьё – kopia/włócznia). Od rosyjskiej nazwy wywodzi się nazwa podjednostki manata azerbejdżańskiego – gapik.

Kopiejka, podobnie jak rubel, była używana w Rosji, krajach satelickich, terytoriach okupowanych oraz w anektowanych państwach (republikach radzieckich). Przez wiele lat stanowiła nie tylko jednostkę monetarną, ale również symbol rosyjskiej i radzieckiej dominacji. Po rozpadzie ZSRR państwa, które odzyskały niepodległość, w zdecydowanej większości zrezygnowały z nazw „rubel” i „kopiejka”, wprowadzając nowe waluty oparte na tradycjach narodowych i historycznych. Celem tej zmiany było podkreślenie suwerenności i niezależności. W wielu przypadkach nowe waluty przywracały historyczne jednostki monetarne lub bazowały na istniejących wcześniej systemach walutowych. Zmiana ta miała także wymiar symboliczny, będąc częścią szerszego procesu redefinicji tożsamości narodowej po zakończeniu okresu dominacji ZSRR. Najnowszym przykładem odchodzenia od rosyjskiego kolonializmu jest zapowiedź Narodowego Banku Ukrainy o zmianie nazwy podjednostki hrywny, co stanowi bezpośrednią reakcję na rosyjską agresję wojskową na Ukrainę.

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
hrywna	1⁄100	kopiejka	копійка
rubel białoruski	1⁄100	kopiejka	капеек
rubel rosyjski	1⁄100	kopiejka	копейка
rubel naddniestrzański	1⁄100	kopiejka	копейка
wybrane waluty historyczne:
manat (gruz. maneti) (Gruzja, 1919–1923)	1⁄100	kopiejka	კაპიკი
ostrubel  (1916-1917(1920)) niemiecka waluta okupacyjna	1⁄100	kopiejka	Kopeke kopiejka kapēka kopeika копейка
rubel łotewski (1919–1922, 1992–1993) zastąpiony łatem, zastąpiony euro	1⁄100	kopiejka	kapēka
rubel radziecki zastąpiony rublem rosyjskim	1⁄100	kopiejka	копейка
rubel turkmeński (1918–1920)	1⁄100	kopiejka	kapeýka

index

korona

Słowo korona pochodzi od łacińskiego corona, które pierwotnie oznaczało wieniec – symbol honoru i zwycięstwa w starożytnym Rzymie i Grecji. W późniejszym okresie termin ten zaczęto stosować w odniesieniu do królewskiej korony, która wyewoluowała z wieńca i diademu, stając się symbolem władzy monarszej, majestatu oraz suwerenności.

Tradycja nazywania monet „koronami” wynikała z faktu, że na monetach często umieszczano wizerunki koron – zarówno jako samodzielne symbole, jak i w portretach panujących władców. Korona na monecie podkreślała królewskie prerogatywy, legitymizowała władzę oraz symbolizowała stabilność państwa i tym samym waluty

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
korona czeska	koruna česká	CZK	halerz
korona duńska, korona	donsk króna danskit koruunii Danskinut koruuni	DKK	øre (duński) oyra (farerski) øreni (?, genlandzki)
korona islandzka, korona	íslensk króna	ISK	eyrir, historyczna
korona norweska, korona	norsk krone	NOK	øre
korona szwedzka, korona	svensk krona	SEK	öre
korona Wysp Owczych, korona	føroyska krónan / færøske kroner	DKK (FOK)	oyra/ øre
wybrane waluty historyczne:
korona austriacka 1918–1925	Österreichische Krone	–	halerz
korona austro-węgierska 1892–1918	Österreichisch-ungarische Krone osztrák–magyar korona Corona Austro-Hungarica rakousko-uherská koruna korona austro-węgierska Австро-угорська корона Corona austro-ungarica avstro-ogrska krona austro-ugarska kruna / аустроугарска круна rakúsko-uhorská koruna coroană austro-ungară	–	halerz filler
korona czechosłowacka 1919–1939 i 1945–1993	koruna československá koruna česko-slovenská	CSK	halerz
korona estońska 1928–2010 za wyjątkiem okresu rosyjskiej okupacji	Eesti kroon	EEK	sent
korona Fiume 1919–1920	Riječka kruna / corona Fiumana	–	–
korona grenlandzka 1874–1967	grønlandsk krone / kalaallit koruuni	–	øre / øreni
korona jugosłowiańska 1918–1920	Jugoslawische Krone jugoszláv korona jugoslovanska kruna / Југословенска круна југословенска круна jugoslovanska krona	–	halerz filler
korona Liechtensteinu 1898–1921	Liechtenstein Krone	–	halerz
korona Protektoratu Czech i Moraw 1939–1945  niemiecka waluta okupacyjna	protektorátní koruna Krone des Protektorats Böhmen und Mähren	–	halerz
korona słowacka 1939–1945 i 1993–2008	slovenská koruna	SKK	halerz
korona węgierska 1919–1926	magyar korona coroană ungurească Ungarische Krone maďarská koruna mađarska kruna / мађарска круна маґярска коруна	–	filler

index

kuna
Chorwacja, historyczna

Nazwa waluty nawiązuje do okresu średniowiecza, kiedy na terenie Chorwacji skóry kun stosowane były w handlu jako jednostka wartości lub wymiany – skórami spłacano kary i długi oraz opłacano podatki i cła. Skóry zwierząt, jako płacidło, były używane także w innych krajach. Pierwsza moneta z wizerunkiem kuny datowana jest na okres panowania króla Beli IV. Kunę na monetach umieszczali również chorwaccy książęta i namiestnicy, a w późniejszych okresach także na bonach, obligacjach i banknotach.

W 2023 r. kuna została zastąpiona euro, a wizerunek kuny znalazł się także na chorwackiej monecie o nominale 1 euro

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
kuna	kuna	HRK	lipa

index

kurusz, piastr

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
	1⁄100

index

kwacha
Malawi, Zambia

Słowo kwacha wywodzi się z języków czewa (nyanja), bemba i tonga, w których oznacza „świt” lub „światło”. W Zambii nazwa waluty nawiązuje również do hasła „nowy świt wolności”, używanego przez zambijskich nacjonalistów. Po raz pierwszy termin ten został zastosowany jako nazwa waluty właśnie w Zambii

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
kwacha malawijska, kwacha	Malawi Kwacha	MWK	tambala
kwacha zambijska, kwacha	Zambian kwacha	ZMW	ngwee

index

kwanza
Angola

Nazwa waluty pochodzi od nazwy rzeki Kwanza, która w j. polskim nazywa się Kuanza. Rzeka znana jest także jako: Coanza, Quanza, Cuanza

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
kwanza	kwanza	AOA	centym

index

laari
Malediwy

Malediwskie ލާރި (lāri, wymowa: laari) wywodzi się od larin – charakterystycznych przedmiotów używanych jako monety w rejonie Morza Arabskiego, prawdopodobnie już od XII/XIII w. Nazwa pochodzi od miasta Lar w Persji (obecnie w Iranie), które – zgodnie z tradycją – miało być pierwszym ośrodkiem produkcji lari (liczba mnoga od larin). Larin miały postać srebrnych pręcików, często zagiętych w kształt litery „S” lub haczyka, z wybitymi inskrypcjami (najczęściej w językach arabskim lub perskim). Były szeroko stosowane jako środek płatniczy w handlu w regionie Oceanu Indyjskiego, obejmującym m.in. Zatokę Perską, Indie, Cejlon i Malediwy.

Na Malediwach larin był używany od końca XVI wieku. Malediwskie laari zostały po raz pierwszy opisane przez francuskiego podróżnika François Pyrarda de Laval, który przebywał na wyspach w latach 1602–1607.

Malediwskiego laari nie należy mylić z gruzińskim lari, którego etymologia jest odmienna

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
rupia malediwska	1⁄100	laari	ލާރި

index

lari
Gruzja

Nazwa waluty wywodzi się ze starogruzińskiego słowa oznaczającego „skarb, własność”.

Gruzińskiego lari nie należy mylić z malediwskim laari, którego etymologia jest odmienna

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
lari	ლარი	GEL	tetri

index

lej, lew
Mołdawia, Rumunia, Bułgaria

Nazwa wywodzi się od niderlandzkiej srebrnej monety leeuwendaalder (talar z lwem, talar lwa), na której widniał wizerunek stojącego lwa. Starobułgarskie słowo лев oznaczało „lwa”, natomiast we współczesnym języku bułgarskim „lew” zapisuje się jako лъв. Podobną genezę mają nazwy walut Rumunii i Mołdawii – lej rumuński i lej mołdawski. W języku rumuńskim słowo leu również oznacza „lwa”

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
lej mołdawski, lej	leu moldovenesc	MDL	ban
lej rumuński, lej	leu românesc	RON	ban
lew	лев	BNG (Bułgaria)	stotinka

index

lek
Albania

Nazwa waluty pochodzi od albańskiego imienia Aleksandra Wielkiego – Lekës së Madh (Leka i Madh), a także nawiązuje do albańskiego księcia Leki Dukagjiniego (Lekë Dukagjini). W języku albańskim zapis z dużą literą, np. „Leku shqiptar” czy „Lekë” stosuje się w oficjalnych dokumentach (np. na stronie Banku Centralnego), aby podkreślić nazwę waluty lub jednostki. Potocznie stosuje się zapis małymi literami. Leku to forma liczby pojedynczej, a lekë to forma liczby mnogiej

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
lek	leku shqiptar	ALL	qindarka

index

lempira
Honduras

Nazwa nadana na cześć bohatera narodowego, indiańskiego kacyka imieniem Lempira

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
lempira	lempira	HNL	centavo

index

leone
Sierra Leone

Nazwa waluty pochodzi od nazwy państwa. Toponim Sierra Leone powstał w XV wieku. Według najpopularniejszej teorii, w 1461 roku portugalski nawigator Pedro de Sintra dotarł do zachodnioafrykańskiego wybrzeża, które nazwał Serra da Leoa – co można przetłumaczyć jako „grzbiet lwicy”. Niektórzy badacze sugerują, że nazwa mogła istnieć wcześniej. Z czasem pierwotne portugalskie brzmienie uległo zniekształceniu – przyjmując hiszpańską formę Sierra Leoa – „góry lwicy, a następnie pod wpływem języka hiszpańskiego i angielskiego ustabilizowało się jako Sierra Leone (XVII wiek) – „lwie góry” lub „góry lwa”.

Nie jest do końca jasne, dlaczego wybrano odniesienie do lwa, ponieważ zwierzęta te nie występują naturalnie w tym rejonie. Istnieją hipotezy, że nazwa mogła nawiązywać do kształtu pasma górskiego przypominającego grzbiet lwa, bądź do dźwięków – przypominających ryk lwa – jakie miały wydawać fale lub wiatr.

Leone zastąpiło funta zachodnioafrykańskiego

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
leone od 2022 r.	leone	SLE	cent
wybrane waluty historyczne:
leone 1964–2002	leone	SLL	cent

index

lepto/lepton
Grecja

Pierwotne greckie słowo λεπτός (leptós, lm lepta, od praindoeuropejskiego rdzenia *lep- – „skórka”, „kora”) oznaczało „cienki” i było początkowo używane jako jednostka miary masy, a później jako nazwa monety o wartości 1/4 chalkusa. W starożytności lepton był powszechnym określeniem „miedziaka”, czyli drobnej monety miedzianej.

W czasach nowożytnych lepton stał się nazwą greckiej jednostki monetarnej, wprowadzonej po wyzwoleniu Grecji w 1828 roku. Początkowo stanowił 1/100 feniksa (φοίνικας lub φοίνιξ, foíniks), a od 1832 roku – 1/100 drachmy. Monety o tej nazwie były również bite na Krecie (1900–1901) oraz na należących do Wielkiej Brytanii Wyspach Jońskich (1819–1862), gdzie lepton był równy 1/4, a od 1835 roku – 1/5 obola.

W języku nowogreckim leptó (lm leptá) oznacza „mały”, „drobny”, „cienki” – i ogólnie odnosi się do monety o niskiej wartości. Do 2001 roku lepto było podjednostką drachmy, a od chwili przyjęcia euro jego nazwa pojawia się na monetach eurocentowych jako grecki odpowiednik słowa cent

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
euro	1⁄100	lepto	λεπτό
wybrane waluty historyczne:
drachma 1832–2001 zastąpione euro	1⁄100	lepto	λεπτό
feniks 1828–1832, zastąpione drachmą	1⁄100	lepto	λεπτό

index

li
Mandżukuo, historyczna

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
	1⁄1000

index

likuta (makuta)
Zair, historyczna

W 1971 r. prezydent Demokratycznej Republiki Konga zmienił nazwę państwa na Zair oraz walutę. W ramach reformy monetarnej frank kongijski został zastąpiony przez zair. Zair miał dwie podjednostki: likutę i sengi. 1 zair = 100 makut = 10 000 sengi.

Likuta to słowo wywodzące się z języków bantu, oznaczające „małą część” lub „kawałek”. Początkowo odnosiła się do kawałka tkaniny używanego w handlu jako forma wymiany. W liczbie pojedynczej funkcjonuje jako likuta, w mnogiej – makuta.

Nie mylić z makutą – podjednostką angolara. Obie podjednostki – portugalska makuta i zairska likuta – wywodzą się z tej samej kulturowej praktyki stosowania tkaniny jako „pieniądza”, ale funkcjonowały w zupełnie różnych okresach historycznych i systemach walutowych: jedna jako kolonialna moneta metropolii europejskiej, druga jako narodowa jednostka w niepodległym państwie afrykańskim

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
zair (1967–1993)	1⁄10000, 1⁄100	likuta	likuta
nowy zair (1993–1998)	1⁄10000, 1⁄100	nowa likuta	nouveaux likuta

index

lilangeni (emalangeni)
Eswatini

Nazwa waluty wywodzi się ze słowa w języku suazi emaLangeni, używanego do opisania przodków grupy etnicznej Suazi, którzy przybyli do Eswatini w XVIII–XIX wieku.

Nazwa waluty w liczbie pojedynczej brzmi lilangeni w liczbie mnogiej emalangeni

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
lilangeni	lilangeni	SZL	cent

index

lipa
Chorwacja, historyczna

Nazwa od drzewa lipy, której gałąź z kwitnącymi kwiatami była umieszczana na awersie podjednostki kuny

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
kuna	1⁄100	lipa	lipa

index

lir/lira

Nazwa wywodzi się z łacińskiego wyrażenia lībra pondō, które oznaczało „funt wagi” – libra to jednostka masy, a pondō pochodzi od pondus, czyli „waga” lub „ciężar”. W zależności od języka przybiera formę: lira, livre (- języki romańskie), lirası (turecki), ліра (np. ukraiński), лира (np. bułgarski), Λίρα (Líra, grecki), ليرة (lira, arabski), liir (estoński), לירה (hebrajski).

W języku polskim funkcjonują dwie formy nazwy:

Tej samej genezy jest również angielski pound (funt). Symbol funta £ – przekreślona litera L, to pozostałość po zapisie łacińskim, podobnie jak oznaczenie pozaukładowej jednostki masy o nazwie funt – „lb” (od libra).

Lir/lira i funt są synonimami, a ich użycie w danym języku zależy od tradycji, etymologii oraz kontekstu historycznego i kulturowego, np.: historyczny funt cypryjski – po grecku Λίρα Κύπρου (lir cypryjski), po turecku Kıbrıs Lirası; historyczny funt maltański – po angielsku Maltese pound, po maltańsku Lira Maltija; funt libański – po francusku livre libanaise, po arabsku ليرة لبنانية (līra Libnāniyya), po angielsku Lebanese pound. W przypadku „lir” symbolem waluty jest najczęściej litera L.

Lir po raz pierwszy pojawił się w średniowieczu. Po zjednoczeniu Włoch w 1861 stał się oficjalną walutą nowego państwa do czasu zastąpienia przez euro w 2002 r. Z włoskim lirem były powiązane dwie waluty – lir watykański (na mocy konkordatu) i lir sanmaryński (na mocy dwustronnego porozumienia Republiki Włoskiej i Republiki San Marino), które również zostały zastąpione przez euro na tej samej podstawie (Państwo Watykańskie i San Marino nie są członkami UE ani strefy euro). W okresie włoskiego kolonializmu lir był nazwą walut powiązanych z lirem włoskim, de facto jego odmianą.

Dla zachowania czytelności funt został opisany osobno

W trakcie opracowania

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
funt Guernsey, funt de facto funt szterling	Guernsey pound Livre de Guernesey	GGP (GBP)	pens
funt libański, funt	ليرة لبنانية (lira libnanijja) livre libanaise	LBP	piastr
funt syryjski, funt	ليرة سورية (lira surijja)	SYP	piastr
nowa lira turecka (2005-2008) lira turecka (usunięcie „nowa” w 2009)	Yeni Türk lirası Türk lirası	TRY	nowy kurusz kurusz
wybrane waluty historyczne:
AM-lir	patrz: AMC
funt cypryjski lub lir cypryjski do 2008, następnie euro	Λίρα Κύπρου Kıbrıs lirası	CYP	cent i milim
lir sanmaryński 1865–2002, następnie euro	lira sammarinese	SML	centesimo
lir triesteński (nazywana także jugolira – jugosłowiańska lira) 1945–1949, następnie dinar jugosłowiański	lira Trst (słoweński i chorwacki) лира Трст (lira Trst, serbski) lira triestina (włoski)	–	–
lir watykański 1866–1870, 1929–2002, następnie euro	lira vaticana	VAL	centesimo
lir włoski 1861–2002, następnie euro	lira italiana	ITL	centesimo
lira izraelska lub funt izraelski 1952–1980, następnie szekel	לירה ישראלית (lira jisra’elit) جنيه إسرائيلي (dżunejh isra’ili)	ILP	agora i pruta
lira lublańska 1944–1945, niemiecka waluta okupacyjna, następnie dinar jugosłowiański	lira ljubljanske (słoweński) Ljubljanische Lira (niemiecki) lira di Lubiana (włoski)	–
lira maltańska lub funt maltański do 2008, następnie euro	lira Maltija Maltese pound, później Maltese lira	MTL	cent i mil
lira osmańska 1844–1927, następnie lira turecka	ليرا (līrā, osmański) livre turque (francuski) οθωμανική λίρα (othomanikí líra, grecki) Օսմանյան լիրա (Osmanyan lira, ormiański) ليرة عثمانية (līra, lēra ʕuṯmāniyya, arabski)		mecidiye, piastra i para
lira somalijska w obiegu 1925–1941, włoska waluta kolonialna, od 1926 lir włoski	lira somala	–	–
lira władzy wojskowej (oficjalnie) lira trypolitańska 1943–1951, 1952, brytyjska waluta okupacyjna, następnie funt libijski	Military Authority Lira ليره (līra ṭarābulusiyya) lira tripolitana	–	–
lira turecka 1923-2005, następnie nowa lira turecka	Türk lirası	TRL	kurusz
lira Włoskiej Afryki Wschodniej 1937–1941, włoska waluta kolonialna, następnie szyling wschodnioafrykański	lira dell’Africa Orientale Italiana	–	centesimo

index

lit
Litwa, historyczna

Nazwa waluty w języku litewskim litas (lit) pochodzi od nazwy państwa Lietuva (Litwa). Nazwa podjednostki centas wywodzi się od łacińskiego centum (cent). Podobnie została wybrana nazwa estońskiego łata, ponieważ nazwy te mogą być łatwo wymawiane przez cudzoziemców.

Lit był oficjalną walutą Litwy w latach 1922–1941 i ponownie w latach 1993–2014, zanim został zastąpiony przez euro.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
lit	litas	LTL	cent

index

loti (maloli)
Lesotho

Nazwa pochodzi od określenia góry w języku sotho – loti. Nazwa waluty w liczbie pojedynczej brzmi loti, w liczbie mnogiej maloti. Nazwa podjednostki w liczbie pojedynczej brzmi sente, w liczbie lisente.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
loti	loti	LSL	sente

index

luma
Armenia

Nazwa od staroormiańskiego słowa լումայ (lumay), które zostało zapożyczone w łacińskiego nummus, które zapożyczono z antycznej greki od νοῦμμος (noûmmos, dialekt dorycki) i νόμος (nómos, starogrecki). Pierwotne nummus znaczyło „moneta”, „pieniądz”, które z czasem zaczęto używać do określania starożytnych miedzianych monet

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
dram	1⁄100	luma	լումա

index

lwei
Angola, historyczna

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna

index

łat
Łotwa, historyczna

Nazwa waluty w języku łotewskim lat (łat) pochodzi od pierwszych trzech liter nazwy państwa, Latvija (Łotwa). Waluta o tej nazwie była w obiegu w latach 1922–1941 oraz 1993–2014, do czasu zastąpienia przez euro 1 stycznia 2014 r. Nazwa podjednostki santīms wywodzi się od łacińskiego centum (cent). Podobnie została wybrana nazwa litewskiego lita, ponieważ nazwy te mogą być łatwo wymawiane przez cudzoziemców.

Aż do wycofania z obiegu w styczniu 2014 roku łat był jedną z najmocniejszych walut świata pod względem wartości nominalnej. Zajmował czwarte miejsce, ustępując jedynie dinarowi kuwejckiemu (KWD), dinarowi bahrajńskiemu (BHD) i rialowi omańskiemu (OMR). Banknot o nominale 500 łatów (ok. 982 USD) był trzecim najcenniejszym banknotem na świecie, po 10 000 dolarach brunejskich/singapurskich (ok. 7 908 USD) i 1 000 frankach szwajcarskich (ok. 1 123 USD). Po zastąpieniu lira/funta maltańskiego (MTL) przez euro 1 stycznia 2008 roku, łat stał się najwyżej wycenianą walutą w Europie, aż do jego wycofania w 2014 roku.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
łat	lats	LVL	santim

index

makuta
Angola, historyczna

Makuta (portugalskie macuta) to typ monety kolonialnej, który był w obiegu w zachodnioafrykańskich posiadłościach Portugalii – Angoli oraz Gwinei Portugalskiej (obecnie Gwinea Bissau). Nazwa wywodzi się od słowa mukuta w języku mbundu, oznaczającego kawałek tkaniny (bawełnianej), używanej dawniej jako środek wymiany w Afryce Zachodniej, zamiast tradycyjnego pieniądza.

Monety tego typu zaczęto bić od 1762 roku. Występowały one w odmianach miedzianych (o nominałach ¼, ½ i 1 makuta) oraz srebrnych (o nominałach 2, 4, 6, 8, 10 i 12 makut). W 1914 roku, po wprowadzeniu escudo angolskiego jako oficjalnej waluty, makuta stała się jednostką pomocniczą: 1 makuta = 1/20 escudo = 5 centavos. W obiegu pojawiły się monety z podwójnym oznaczeniem: 5 centavos – 1 makuta (1927), 10 centavos – 2 makuty (1927–1928), 20 centavos – 4 makuty (1927–1928).

Nie mylić z makutą – podjednostką zairu. Obie podjednostki – portugalska makuta i zairska likuta – wywodzą się z tej samej kulturowej praktyki stosowania tkaniny jako „pieniądza”, ale funkcjonowały w zupełnie różnych okresach historycznych i systemach walutowych: jedna jako kolonialna moneta metropolii europejskiej, druga jako narodowa jednostka w niepodległym państwie afrykańskim

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
angolar	1⁄100, 1⁄20	makuta	macuta
escudo angolskie	1⁄100, 1⁄20	makuta	macuta

index

manat
Azerbejdżan, Turkmenia

Nazwa pochodzi od łacińskiego moneta, będącego tytułem bogini Junony Monety (Iuno Moneta), której świątynia znajdowała się na Kapitolu w starożytnym Rzymie. W świątyni tej bito rzymskie monety. W późniejszym okresie słowo to przeszło do języka rosyjskiego jako монета (moneta), oznaczające początkowo monetę, a później również pieniądz. Nazwa „manat” została zaczerpnięta z j. rosyjskiego. Nazwa manat w j. azerskim, turkmeńskim i gruzińskim (მანეთი – maneti) była używana banknotach rubla radzieckiego

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
manat azerbejdżański, manat	Azərbaycan manatı	AZN	gapik
manat turkmeński, manat	Türkmenistan manady	TMT	tenge
wybrane waluty historyczne:
manat (gruziński)	(ქართული) მანეთი	–	kopiejka

marka

W trakcie opracowania

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka

index

metical
Mozambik

Portugalskie słowo metical pochodzi od arabskiego مثقال (mithqāl), które było nazwą jednostki miary masy oraz określeniem złotego dinara, złotej monety używanej w znacznej części Afryki do XIX wieku

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
metical	metical	MZN	centavo
wybrane waluty historyczne:
1980–2006	metical	MZM	centavo

index

mil, milim

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
	1⁄1000

index

mongo
Mongolia

Mongolskie słowo oznaczające srebro, ale także jest używane w kontekście „pieniądza” i „monety”. Nazwa zapisywana na trzy sposoby:
– mongolską cyrylicą: мөнгө (mönge)
– łacińską transliteracją: möngö
– tradycyjnym pismem mongolskim:ᠮᠥᠩᠭᠦ(möngö lub müngü), pisanym od góry do dołu

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
tugrik	1⁄100	mongo	мөнгө / möngö

index

naira
Nigeria

Słowo naira wywodzi się od nazwy państwa (prawdopodobnie z języków lokalnych, a nie z angielskiego), które stworzył nigeryjski prawnik i polityk Obafemi Awolowo. Naira została wprowadzona do obiegu 1 stycznia 1973 roku, zastępując funta nigeryjskiego. Nigeria była ostatnim krajem afrykańskim, który zrezygnował z niedziesiętnego systemu walutowego opartego na funcie szterlingu

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
naira	naira (angielski) náírà (joruba) نَيْرَ / Naira (hausa, w zapisie arabskim i łacińskim) naịra (igbo) nera (tyap)	NGN	kobo

index

nakfa
Erytrea

Nazwa waluty wzięła nazwę od miasta Nakfa, miejsca pierwszego wielkiego zwycięstwa w wojnie o niepodległość Erytrei. Waluta ta została wprowadzona 15 listopada 1997 roku, zastępując etiopskiego birra. W czasie gdy Erytrea była włoską kolonią (od 1885 roku do okresu II wojny światowej), oficjalnie używany był lir włoski

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
nakfa	ناكفا lub نقفة / ናቕፋ	ERN	cent

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nakfa	nakfy
dopełniacz	nakfy	nakf
celownik	nakfie	nakfom
biernik	nakfę	nakfy
narzędnik	nakfą	nakfami
miejscownik	nakfie	nakfach
wołacz	nakfo!	nakfy!

index

naxar / nahar
Czeczenia, proponowana, historyczna

Proponowana waluta Czeczeńskiej Republiki Iczkerii — nieuznawanego przez społeczność międzynarodową państwa, które ogłosiło niepodległość w 1991 roku. W 1993 roku władze rozpoczęły rozmowy z francuską drukarnią Oberthur na temat druku banknotów, jednak ostatecznie nie doszło do zawarcia umowy. W 1994 roku w Wielkiej Brytanii lub Niemczech (w Monachium) wydrukowano banknoty o nominałach 1, 3, 5, 10, 20, 50, 100, 500 i 1000 naxarów z datą 1995. W założeniu 1 naxar miał odpowiadać wartości 1 dolara amerykańskiego. Waluty nigdy nie wprowadzono do obiegu, a w 2007 roku państwo zostało ostatecznie zlikwidowane. Prawdopodobnie banknoty zostały zniszczone przez Rosjan podczas szturmu Grozdnego, choć istnieje również hipoteza, że znajdują się — lub ich część — w Monachium.

W języku czeczeńskim słowo w zapisie alfabetem łacińskim naxar (cyrylicą нахар), pochodzi od czeczeńskiego „нахарт” oznaczającego „drobne pieniądze”. Obecnie alfabet łaciński nie jest stosowany, choć był w użyciu w latach 1920-1938 oraz podejmowano próby jego przywrócenia w 1991 roku.

Nominały 1, 3, 5 i 10, oprócz zapisu liczbowego, zawierały również słowną wartość, np. „PXI NAXAR” (pięć naxarów). Wyższe nominały (20, 50, 100, 500 i 1000) miały zapisaną liczbę oraz nazwę „tüma”, oznaczającą „dziesiątki”, np. „PXI TÜMA” (pięć dziesiątek, czyli pięćdziesiąt naxarów). Słowo tüma (туьма) pochodzi prawdopodobnie od perskiego toman (تومان, tūmân) oznaczającego „dziesięć tysięcy”, i w czeczeńskim przyjęła się jako określenie dużej ilości pieniędzy.

Nazwa w języku angielskim przyjmuje formę „nakhar” lub „nahar”. W innych językach w zależności od przyjętych zasad. W czeczeńskim alfabecie cyrylicznym litera „x” odpowiada polskiemu „x” (iks), używanemu w słowach obcego pochodzenia. W związku z tym nazwę należałoby wymawiać i zapisywać jako „naksar”, jednak zgodnie z obowiązującą w Polsce normą latynizacji ISO 9:1995, cyrylickie „x” transliteruje się jako „h”

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
naxar, naxar i tuma	naxar i tüma	–	–

index

ngultrum
Bhutan

W języku dzongkha słowo ngultrum (དངུལ་ཀྲམ) dosłownie znaczy „srebrna moneta” (ngul – srebro i trum – moneta/pieniądz, które zostało zapożyczone z języka hindi ट्रं (tram) oznaczającego „pieniądze”).

Waluta sztywno powiązana (1:1) z rupią indyjską, która jest także prawnym środkiem płatniczym w Bhutanie. Ngultrum jest także używany na terenie stanów Indii, które graniczą z Bhutanem (stany o numerze 2, 3, 4, 22)

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
ngultrum	དངུལ་ཀྲམ / ngultrum	BTN	czetrum

index

ngwee
Zambia

W języku nyanja (czewa) słowo ngwee oznacza „świetlany”

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
kwacha zambijska	1⁄100	ngwee	ngwee

index

paʻanga
Tonga

Paʻanga w języku tonga jest nazwą osmoki fasolowatej (Entada phaseoloides). Podjednostką waluty Tonga jest seniti, czyli cent, którego nazwa pochodzi od łacińskiego centum, oznaczającego „sto”

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
paʻanga	paʻanga	TOP	seniti

index

pajsa, baisa

Bengalska nazwa পয়সা (poisa) pochodzi od sanskryckiego słowa पदांश (padāṁśa, które składa się z padā (पद) „stopa lub ćwiartka lub podstawa” i aṁśa (अंश) „część lub jednostka”), co można przetłumaczyć na polskie jako „ćwiartka jednostki”. Transliteracja bengalskiej nazwy przybiera różne formy w zależności od języka, np. pice, pesa, poysha, poisha, baisa, baiza. Pajsa w niektórych językach oznacza „pieniądz” w ogólności.

Transliteracja języków urzędowych z tabeli:

পয়সা (bengalski) – poisa
पैसा (hindi) – paisa
paisa (angielski) – paisa
பைசா (tamilski) – paichā
پیسہ (urdu) – paisa
पैसा (nepalski) – paisa
পয়সা (bengalski) – poisa
ပိုက်ဆံ (birmański) – paiksan
ไปเซ (tajski) – bai-se
بيسة (arabski) – baisa

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
taka	1⁄100	pajsa	পয়সা
rupia indyjska	1⁄100	pajsa	पैसा (hindi) paisa (angielski) பைசா (tamilski) پیسہ (urdu) पैसा (nepalski) পয়সা (bengalski) ပိုက်ဆံ (birmański) ไปเซ (tajski)
rupia nepalska	1⁄100	pajsa	पैसा
rupia pakistańska	1⁄100	pajsa	پیسہ (urdu) paisa (angielski)
rial omański	1⁄1000	baisa	بيسة (arabski)
wybrane waluty historyczne:
rial dhofaryjski 1940	1⁄200, później 1⁄1000	baisa	بيسة (arabski)
rial Saidi 1946–1970	1⁄200, później 1⁄1000	baisa	بيسة (arabski)

index

para
Republika Serbii

Słowo para pochodzi z języka osmańskiego (پاره – pare, para), które wywodzi się z perskiego i sorami پارە (pâre) i oznacza „część, fragment, kawałek”. Nazwa była używana w odniesieniu do zdawkowych monet Imperium Osmańskiego (1623-1923) i w krajach powstałych po jego upadku: Turcji (1923-2005), Serbii, Czarnogórze, Albanii (przed 1926 r.), późniejszej Jugosławi oraz w Egipcie (do 1916 r., para nazywana była medino).

W języku albańskim (para (lp), paratë (lm)), kurdyjskim (pera (lp), peran (lm)), greckim (παράς (lp), παράδες (lm)), bułgarskim (пара (lp), пари (lm)), macedońskim (пара (lp), пари (lm), mandejskim (ࡐࡀࡓࡀ (?)), rumuńskim (para (lp), parale (lm)), bośniackim, serbskim, chorwackim (para (lp), pare/paret (lm)) i tureckim (para (lp), paralar (lm)) jest ogólnym terminem oznaczającym „pieniądze”

We współczesnej Serbii wyemitowany został tylko jeden nominał, 50 par w 2000 r., który został wycofany z obiegu w 2008 r.

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
dinar serbski	1⁄100	para	пара
wybrane waluty historyczne:
perper czarnogórski (1906–1918)	1⁄100	para	пара
dinar jugosłowiański (1918-2003)	1⁄100	para	w zależności od języka i alfabetu

index

pataca
Makau

W trakcie opracowania

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka

index

pengő, adópengő
Węgry, historyczna

Węgierska waluta w okresie od 1927 do 1946 r., która zastąpiła koronę węgierską. Węgierskie pengő oznacza „brzęczący” i pochodzi od czasownika peng będącego onomatopeją „dzwonienia”. Od XV do XVII wieku używano go jako określenia na srebrne monety, które wydawały dźwięk przy uderzeniu o twardą powierzchnię, co świadczyło o ich zawartości kruszcu. Dla złotych monet używano dźwiękonaśladowczego określenia csengő – ostrzejszego, bardziej metalicznego dźwięku, natomiast dla miedzianych – kongó, oznaczającego głębokie dudnienie.

Adópengő (od adó – podatek i pengő) – waluta wprowadzona do użytku 1 stycznia 1946 roku jako część programu mającego ukrócić hiperinflację pengő i pozostająca w użyciu do 31 lipca tego samego roku. Początkowo adópengő było jednostką służącą do rozliczeń rządowych i bankowych, później bony o wartości wyrażonej w tej walucie trafiły do publicznego obiegu.

Z powodu rekordowej hiperinflacji, wynoszącej w szczytowym okresie około 400% dziennie (co, mając na uwadze postęp geometryczny, dawało astronomiczną liczbę 41,9 biliardów procent miesięcznie), pengő i adópengő zostało zastąpione w 1946 r. forintem.

Superjednostki pengő:

• milpengő = 1 000 000 pengő (10⁶, milion)
• b.-pengő = 1 000 000 000 000 000 000 pengő (10¹⁸, trylion)

Najwyższy nominał pengő:
100 000 000 b-pengő (sto milionów) = 100 000 000 000 000 000 000 pengő (10²⁰, sto trylionów)
Planowany nominał pengő:
1 000 000 000 b.-pengő (miliard) = 1 000 000 000 000 000 000 000 pengő (10²¹, tryliard)

Najwyższy nominał adópengő:
100 000 000 adópengő (sto milionów) = 2 000 000 000 000 000 000 000 pengő (2 × 10²¹, dwa tryliardy)

Kurs wymiany pengő i adópengő na forinta (31 lipca 1946 r.):
4 x 10²⁹:1
400 000 000 000 000 000 000 000 000 000 : 1 (czterysta kwadryliardów pengő = 1 forint)
lub 200 000 000 000 : 1 (dwieście miliardów adópengő = 1 forint)

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
pengő	pengő	–	filler
adópengő	adópengő	–	filler

index

pens

Angielskie słowo penny (pens) wywodzi się ze staroangielskiego penni. Jego etymologia jest niepewna, choć podobne formy, takie jak pennig, penning i pending, występują w niemal wszystkich językach germańskich. Wspólny rdzeń pan-, pann- lub pand- sugeruje, że pierwotnie mogło ono pochodzić od:
– panding – dolnofrankońskiej formy staro-wysoko-niemieckiego pfant, oznaczającego „zastaw” w kontekście zobowiązania lub długu, podobnie jak w przypadku lombardu przyjmującego zastawy jako zabezpieczenie pożyczek,
– panning – zachodniogermańskiego słowa oznaczającego „patelnię”, prawdopodobnie ze względu na kształt monety,
– ponding – bardzo wczesnego zapożyczenia z łacińskiego pondus (funt, „ciężar, waga”), odnoszącego się zarówno do jednostki masy, jak i jednostki monetarnej.
Nowsza teoria sugeruje, że słowo penny może wywodzić się z punickiego pn (Pane lub Pene, „twarz”), ponieważ twarz kartagińskiej bogini Tanit była przedstawiana na niemal wszystkich kartagińskich monetach.

W anglosaskich państwach Anglii penny zostało po raz pierwszy wybite około 765 roku jako naśladownictwo karolińskiego srebrnego denara (novus denarius, „nowy denar”). Znajduje to również odzwierciedlenie w skrócie pensa „d.”, który pochodzi od łacińskiego denarius. Skrót ten był stosowany w Anglii do 1971 roku, kiedy wprowadzono system dziesiętny.

Słowo pens jest etymologicznie spokrewnione z niemieckim fenigiem (Pfennig), co potwierdza ich wspólne germańskie korzenie.

Pens, jako podjednostka, używany był głównie w krajach i terytoriach, które w różnych okresach wchodziły w skład Imperium Brytyjskiego i de facto były to lokalne funty szterlingi.

Historycznie pens był podjednostką funta irlandzkiego (IEP), który został zastąpiony euro w 2002 r.

Obecnie jest podjednostką funta szterlinga (GBP) i jego lokalnych odmian.

Penny to potoczna nazwa monety o nominale jednego centa dolara amerykańskiego (USD) i dolara kanadyjskiego (CAD). Termin „pens” może być również używany w ogólnym odniesieniu do podjednostek walut obcych

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
funt Alderney	1⁄100	pens	penny
funt falklandzki	1⁄100	pens	penny
funt gibraltarski	1⁄100	pens	penny
funt Guernsey	1⁄100	pens	penny
funt Jersey	1⁄100	pens	penny
funt manx lub funt Wyspy Man	1⁄100	pens	penny (angielski) ping (manks)
funt szterling	1⁄100	pens	penny
funt Świętej Heleny	1⁄100	pens	penny
wybrane waluty historyczne:
funt australijski 1910–1966	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt biafrański 1968–1970	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt bahamski 1868–1966	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt bermudzki do 1966	1⁄240 i 1⁄20 i (1⁄4)	pens i szyling i (korona)	penny i shilling i (crown)
funt fidżyjski lub funt Fidżi 1873–1969	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt irlandzki do 2002	1⁄100	pens	penny (angielski) pingin (irlandzki)
funt jamajski 1840–1969	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt kanadyjski 1841–1858	1⁄20 i 1⁄240 i 1⁄480	sól lub sol i pens i szyling	sou i penny i shilling
funt malawijski 1964–1971	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt nigeryjski 1907–1973	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt nowofundlandzki do 1865	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt nowogwinejski 1915–1966	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt nowozelandzki 1840–1967	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt południowoafrykański 1825−1961	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling (angielski) pennie i sjieling (afrikaans)
funt południoworodezyjski do 1955	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt Rodezji i Niasy 1955−1964	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt rodezyjski 1964−1970	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt tongijski 1921−1967	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt zachodnioafrykański 1913−1963, różne kraje	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt zachodniosamoański 1914–1967	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling
funt zambijski 1964–1968	1⁄240 i 1⁄20	pens i szyling	penny i shilling

index

perper
Czarnogóra, historyczna

W trakcie opracowania

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka

index

peseta

Nazwa peseta pochodzi od katalońskiego słowa peceta, będącego zdrobnieniem od peça („kawałek”), co oznacz „mały kawałek”. Często błędnie tłumaczy się nazwę peseta jako zdrobnienie od hiszpańskiego peso, którego geneza jest inna. Słowo peseta po raz pierwszy pojawiło się w dokumentach z 1737 roku i od tego czasu było używane w odniesieniu do różnych emisji, głównie srebrnych monet będących częścią systemu reala, w Hiszpanii i jej koloniach. Formalnie peseta stała się jednostką monetarną Hiszpanii dopiero w 1868 roku

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
peseta saharyjska*, peseta	البيزيتا الصحراوي peseta saharaui	EHP	سنتيم (santim) céntimo
wybrane waluty historyczne
peseta andorska**, peseta 1936–1938	pesseta andorrana (kataloński) peseta andorrana (hiszpański)	–	cèntim céntimo
peseta baskijska, peseta 1936–1937 de facto peseta hiszpańska	euskal pezeta (baskijski) peseta vasca (hiszpański)	–	céntimo
peseta Gwinei Równikowej 1969–1975, zastąpiona ekuele	peseta ecuatoguineana (hiszpański) peseta de Guinée équatoriale (francuski) peseta guinéu-equatoriana (portugalski)	–	céntimo
peseta hiszpańska, peseta 1868–2002, zastąpiona euro	peseta española	ESP	céntimo
peseta katalońska, peseta 1808–1850	peseta catalana (hiszpański) peceta catalana (kataloński)	–	1⁄6 sou 1⁄24 cuarto lub quarto  1⁄48 ochavo lub xavo  1⁄72 dinero lub diner
peseta peruwiańska***, peseta	peseta peruana	–	1⁄2 real

* Peseta saharyjska jest oficjalną walutą Saharyjskiej Arabskiej Republiki Demokratycznej, państwa częściowo uznawanego, kontrolowanego przez Front Polisario w zachodniej części Sahary Zachodniej. Chociaż oficjalnie została wprowadzona w 1997 roku, pierwsze monety wybito już w 1990 roku. Moneta kolekcjonerska ukazała się w 1997 r.

Peseta saharyjska była powiązana z pesetą hiszpańską w stosunku 1:1. Od 2002 roku przyjęto teoretyczny kurs wymiany na euro zgodny z kursem hiszpańskiej pesety: 1 euro = 166,386 peset. W rzeczywistości waluta ta nie znajduje się w obiegu – używa się marokańskiego dirhama, algierskiego dinara, mauretańskiej ugiji i euro. Monety podjednostki (santim) nie zostały wybite, a banknoty nie zostały wydrukowane.

** Peseta andorska była de facto pesetą hiszpańską, która znalazła się w obiegu w Andorze m.in. z powodu niedoboru pieniądza podczas hiszpańskiej wojny domowej – pełniła rolę waluty awaryjnej. Wydano jedynie lokalne banknoty, które miały charakter bonów zastępczych. W Księstwie Andory przez dziesięciolecia funkcjonowały równolegle dwa prawne środki płatnicze: peseta hiszpańska oraz frank francuski.

Jednostka peseta andorska oznaczana kodem ISO-4217 ADP była używana jedynie jako jednostka rozrachunkowa, głównie w rachunkowości bankowej i katalogach. Po zastąpieniu obu walut narodowych przez euro w 2002 roku, euro stało się jedynym prawnym środkiem płatniczym w Andorze. Na mocy porozumienia z Unią Europejską z 2011 roku, Andora uzyskała prawo do emisji własnych monet euro, których emisja rozpoczęła się w 2015 roku.

Niezależnie od tego, w Andorze wydawane są również dinery – monety kolekcjonerskie, które nie mają statusu oficjalnego środka płatniczego i są produkowane wyłącznie dla celów numizmatycznych.

*** peseta peruwiańska nie był niezależną walutą, a jedynie nominałem peruwiańskiego sola w latach 1880–1882. Peseta dzieliła się na 2 reale, przy czym 5 peset odpowiadało 1 solowi.

index

pesewa
Ghana

Nazwa podjednostki pochodzi z języka akan od słowa pésewabo, co pierwotnie oznaczało „małe nasiono/ziarno rośliny” i było używane jako miara masy złota. Pesewa była najmniejszą jednostką wartości i jednostką rozliczeniową w systemie złotego pyłu – historycznym systemie stosowanym w Afryce Zachodniej przed wprowadzeniem (kolonialnych) walut europejskich. System ten polegał na używaniu pyłu (drobinek, okruchów) złota jako środka płatniczego

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
cedi	1⁄100	pesewa	pesewa

index

peso

Hiszpańskie słowo peso pochodzi od łacińskiego pensum („odważone”) i oznacza „wagę” lub „ciężar”. Peso było także nazwą srebrnej monety o wartości 8 reali – real de a ocho, znanej również jako dolar hiszpański (dólar español lub peso de ocho, peso fuerte albo peso duro).

Hiszpańskie monety, szczególnie w czasach kolonialnych, dzięki rozbudowanemu międzynarodowemu handlowi, zyskały szerokie rozpowszechnienie i stały się pierwowzorem dla nazw wielu współczesnych walut.

Moneta typu peso została wprowadzona w Hiszpanii w drugiej połowie XVI wieku, w czasach panowania Karola I i jego następcy Filipa II. Pierwsze wzmianki o peso pochodzą z około 1537 roku, natomiast regularna emisja tzw. „hiszpańskiego dolara” rozpoczęła się ok. 1572 r.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
peso wymienialne, peso od 1992 w Polsce – peso argentyńskie	peso / peso convertible	ARS	centavo
peso chilijskie, peso	peso, od 1975 peso chileno	CLP	centavo
peso dominikańskie	peso dominicano	DOP	centavo
peso filipińskie, peso	piso ng Pilipinas (filipiński)	PHP	sentimo lub centavo
peso kolumbijskie, peso	peso colombiano	COP	centavo
peso kubańskie, peso	peso cubano	CUP	centavo
peso meksykańskie	peso mexicano	MXN	centavo
peso urugwajskie	peso uruguayo	UYU	centavo
wybrane waluty historyczne:
peso argentyńskie 1983–1985, zastąpione australem	peso argentino	ARP	centavo
peso boliwijskie 1963–1986 zastąpione boliviano	peso boliviano	BOP	centavo
peso ekwadorskie 1871–1884  zastąpione sucre	peso ecuatoriano	–	centavo
peso gwatemalskie 1859–1925 zastąpione quetzalem	peso guatemalteco	–	centavo
peso Gwinei-Bissau 1975–1997 zastąpione frankiem CFA	peso da Guiné Bissau (portugalski)	GWP	centavo
peso hiszpańskie – patrz: dolar
peso honduraskie 1862–1931 zastąpione lempirą	peso hondureño	–	1⁄8 real (do 1871 r.) 1⁄100 centavo
peso (kostarykańskie) 1850–1896 zastąpione colonem kostarykańskim	peso (peso costarricense)	–	1⁄8 real (do 1864 r.) 1⁄100 centavo
peso kubańskie wymienialne, peso wymienialne 1994–2021 waluta dla obcokrajowców, wymiana na peso kubańskie	peso cubano convertible	CUC	centavo
peso lej 1970–1983, zastąpione peso argentyńskim	Peso Ley 18.188	ARL	centavo
peso moneta narodowa 1881–1969, zastąpione peso lej	peso moneda nacional	–	centavo
peso nikaraguańskie 1878–1912 zastąpione cordobą	peso nicaragüense	–	centavo
peso paragwajskie 1856–1944 zastąpione guarani	peso paraguayo	–	centavo
peso portorykańskie 1812–1898 (razem z dolarem do 1914) zastąpione dolarem portorykańskim, obecnie dolar amerykański	peso puertorriqueño	–	centavo
peso salwadorskie 1877–1919 zastąpione colonem salwadorskim	peso salvadoreño	–	1⁄8 real (do 1889 r.) 1⁄100 centavo
peso wenezuelskie 1811–1874 zastąpione venezolano	peso venezolano / peso fuerte	–	1⁄10 real 1⁄100 centavo

index

pia
Mjanma

Nazwa pia wywodzi się systemu miar birmańskich. Nazwą pia określano również starożytne złote i srebrne monety w kształcie półksiężyca, które znaleziono na terenie Mjanmy (dawna Birma).

Birmańskie słowo ပြား (transkrypcja: pyar, wymowa: pjà) znaczy „płaski” lub „płaska część” i wywodzi się ze starochińskiego 板 (bǎn – deska, płyta, tablica)

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
kiat	1⁄100	pia	ပြား

index

pruta
Izrael, historyczna

Pruta, jako jednostka miary i wartości, pojawia się już w najstarszych tekstach religijnych judaizmu. Hebrajskie słowo פרוטה (prutá, liczba mnoga: פרוטות – prutót) w odniesieniu do pieniądza wywodzi się prawdopodobnie od wcześniejszego aramejskiego odpowiednika o tym samym znaczeniu, „monety o małym nominale”.

W 1952 roku Państwo Izrael wprowadziło nową walutę narodową – funta izraelskiego lub lirę izraelską, który zastąpił funta palestyńskiego używanego w czasach mandatu brytyjskiego. Początkowo nowa waluta była dzielona na 1000 milów (liczba pojedyncza – mil), jednostki przejętej z systemu walutowego poprzednika. Wkrótce mil został zastąpiony przez prutę jako nową podjednostkę funta izraelskiego. W wyniku reformy walutowej przeprowadzonej w 1960 roku, funt izraelski został podzielony na 100 agor (agorá, lm agorot), co lepiej odpowiadało realiom inflacyjnym i ekonomicznym ówczesnego Izraela.

Chronologia podjednostek funta izraelskiego:
mil (1/1000), używany w latach 1951–1952
pruta (1/1000), używana w latach 1952–1960
agora (1/100), używana od 1960 do 1980 r.

Na banknotach i monetach pruty była również arabska transliteracja hebrajskiej nazwy — بروطة (brūṭa)

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
funt izraelski / lira izraelska	1⁄1000	pruta	פרוטה

index

pul
Afganistan

Słowo pul (perski: پول – pieniądz) wywodzi się prawdopodobnie z greckiego ὀβολός (obolós – obol), które zaadaptowano w języku średnioperskim jako *pōl

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
afgani	1⁄100	pul	پول

index

pula
Botswana

Słowo pula w języku tswana oznacza dosłownie deszcz, który w Botswanie jest bardzo rzadki, przez to bardzo cenny i uważany za błogosławieństwo. Nazwa została wybrana w konkursie

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
pula	pula	BWP	tebe

index

qindarka
Albania

Słowo qindarkë pochodzi od albańskiego „qind”, które oznacza „sto”. Sufiks „-ar” jest używany do tworzenia rzeczowników oznaczających jednostki miary lub podziały, a sufiks „-kë” pełni funkcję zdrobnienia, wskazując na mniejszą jednostkę. W ten sposób „qindarkë” dosłownie oznacza „małą setną część”. Nazwa podjednostki odpowiada łacińskiemu centum (cent). Qindarkë to forma liczby pojedynczej, a qindarka liczby mnogiej. Monety podjednostki praktycznie nie występują w obiegu

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
lek	1⁄100	qindarka	qindarkë

index

quetzal
Gwatemala

Nazwa waluty pochodzi od nazwy narodowego ptaka Gwatemali, kwezala herbowego

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
quetzal	quetzal	GTQ	cent

index

rand
Republika Południowej Afryki

Nazwa waluty pochodzi od nazwy pasma górskiego Witwatersrand, obszaru wydobycia złota. Nazwa pasma w języku afrikaans znaczy dosłownie grzbiet białych wód (wit – „biały”, waters – „wody”, rand – „grzbiet”).

W RPA emitowana jest moneta inwestycyjna (bulionowa) krugerrand, co tłumaczy się jako „rand Krugera”, nazwa nadana na cześć prezydenta Paula Krugera, którego popiersie znajduje się na awersie. Uważa się, że była to pierwsza moneta inwestycyjna na świecie

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
rand	rand	ZAR	cent

Nazwy w językach urzędowych Południowej Afryki:

język	jednostka główna	podjednostka
afrikaans	rand	sent
angielski	rand	cent
xhosa (isiXhosa)	irandi	isenti
ndebele (isiNdebele)	irandi	isenti
pedi (Sepedi)	ranta	sente
soto (Sesotho)	ranta	sente
suazi (siSwati)	randi	senti
tsonga (Xitsonga)	randi	senti
tswana (Setswana)	ranta	sente
venda (Tshivenda)	randi	senti
zulu (isiZulu)	irandi	isenti

index

rap, rappen
Szwajcaria

Pochodzenie nazwy można odnaleźć w Rappenpfennig, odmianie feniga (niem. Pfennig) bitego we Fryburgu Bryzgowijskim w XIII wieku, który przedstawiał orła. Później interpretowano (być może złośliwie), że na monecie widnieje kruk (niem. Rabe), a słowo to jest spokrewnione z niemieckim homonimem Rappen, odnoszącym się do „kruczej” barwy. W języku staro-wysoko-niemieckim rapp oznaczało „ciemny”, a współczesne Rappe to termin używany do określenia czarnego konia. Uważa się również, że nazwa mogła pochodzić od ciemnych fenigów, monet o ciemnej barwie wynikającej z niskiej zawartości srebra. Rap – Rappen w języku romansz.

Rappen i rap to nazwy centa (francuskie centime, włoskie centesimo) franka szwajcarskiego, używane w regionach niemieckojęzycznych oraz retoromańskich Szwajcarii

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
frank szwajcarski	1⁄100	rappen	Rappen
frank szwajcarski	1⁄100	rap	rap

index

real, rial, riel

Słowo real w języku hiszpańskim i portugalskim wywodzi się z łacińskiego rēgālis (regalis), co oznacza „królewski” – odnoszący się do króla, królowej lub królestwa (np. regalia). Real (lm: hiszp. reales, port. reais, później réis) był głównie srebrną monetą bitą od XIV wieku w Hiszpanii (do 1865 r.), a następnie w Portugalii (do 1910 r.).

Monety o nominale real były bite również w: Argentynie – do 1867, Boliwii – do 1825, Brazylii – do 1942 r. (następnie przywrócona jako real w 1994 r.), Republice Środkowoamerykańskiej, Chile – do 1852, Dominikanie – w 1844 i 1848, Kolumbii – do 1862, Kostaryce – do 1850, Ekwadorze – do 1862, Filipinach – do 1835, Gwatemali – do 1912, Hondurasie – do 1871, Meksyku – do 1897, Mozambiku – do 1853, Paragwaju – w 1845, Peru – do 1861, Salwadorze – do 1909, Wenezueli – do 1863, Azorach – do 1901 i w Indiach (jako terytoriach portugalskich) – do 1871.

Najbardziej znaną monetą był hiszpański real de a ocho (kawałek z ośmiu), znany także jako dolar hiszpański (dólar, peso duro, peso fuerte lub po prostu peso). Była to srebrna moneta o nominale 8 reali, szeroko używana w Europie, Ameryce i Azji w okresie świetności Imperium Hiszpańskiego. Uznawana za pierwszą światową walutę, funkcjonowała jako środek płatniczy w handlu międzynarodowym przez kilka wieków.

Hiszpański i portugalski real, poprzez powiązania handlowe na całym świecie, był protoplastą nazw wielu walut: rial, riel, jen, won, ariary i gourde.

Nazwy walut takich jak jen (Japonia) i won (Korea) wywodzą się od chińskiej nazwy hiszpańskiego „real de a ocho” –  銀圓 (yínyuán), co oznacza „srebrne krążki”. Hiszpańskie monety były szeroko rozpowszechnione w Azji w wyniku międzynarodowego handlu morskiego, zwłaszcza przez Filipiny, które były hiszpańską kolonią.

Nazwa haitańskiego gourde wywodzi się od hiszpańskiego pesos gordos – „grube peso”, jak nazywano hiszpańskie „real de a ocho”.

Z kolei nazwa madagaskarskiej waluty ariary pochodzi od arabskiego الريال (al rial), które wywodzi się od hiszpańskiego real

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
real brazylijski, real	real brasileiro	BRL	centavo
rial irański, rial	ریال ایران	IRR	dinar
rial jemeński, rial	ريال يمني	YER	fils
rial katarski, rial	ريال قطري	QAR	dirham
rial omański, rial	ريال عماني	OMR	baisa
rial saudyjski, rial	ريال سعودي	SAR	halala
riel kambodżański / khmerski, riel	រៀលកម្ពុជា / រៀលខ្មែរ	KHR	kak i sen
wybrane waluty historyczne:
real argentyński	real argentino	–	décimo (1⁄10)
rial Hidżazu	ريال الحجاز	–	kurusz
rial tunezyjski do 1891 roku	ريال تونسي	–	różne
rial marokański, 1880–1921	ريال مغربي	–	dirham, mazun

index

renminbi, yuan
Chiny

Renminbi (chiń. upr. 人民币; chiń. trad. 人民幣; pinyin rénmínbì) dosłownie oznacza „waluta ludowa”.

Główna jednostka renminbi nazywa się yuan, która w języku chińskim (chiń. upr. 元 lub 圆; chiń. trad. 圓; pinyin yuán) oznacza po prostu „pieniądz”.

Słowo yuan jest również używane w odniesieniu do chińskiej waluty w znaczeniu ogólnym, zwłaszcza w kontekście międzynarodowym. Na Tajwanie yuan to potoczna nazwa tamtejszej waluty, czyli (nowego) dolara tajwańskiego, a w Hongkongu dolara Hongkongu. Z kolei mieszkańcy Tajwanu i Hongkongu określają walutę w Chinach nazwą oficjalną, renminbi.

Z języka chińskiego zapożyczone zostały także nazwy japońskiego jena i koreańskiego wona

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
renminbi, yuan	人民币, 元	CNY	jiao i fen
wybrane waluty historyczne:
yuan Mandżukuo (1932-1945)	滿洲國圓	–	jiao i fen i li
yuan włoski (1921-1943) Włoska koncesja Tianjin i inne włoskie posiadłości w Chinach)	Yuan italiano 意大利元	–	–

index

rin
Japonia

Nazwa „rin” (厘) wywodzi się z chińskiego znaku 厘 (lí), który w klasycznym chińskim systemie miar oznaczał „drobne jednostki” lub „części” (ułamki). Został on zaadaptowany w Japonii, gdzie początkowo odnosił się do jednostki długości, ale z czasem zaczął być stosowany w systemie monetarnym. Japonia zapożyczyła ten znak i dostosowała go do swojego systemu walutowego, który wprowadzono w XIX wieku, kiedy zaczęto używać jena (w 1871 roku).

Podobnie jak w przypadku „yuan” (元), które w japońskim systemie monetarnym zapisywane jest jako „en” (円), przekształcenie „li” (厘) w „rin” (厘) jest wynikiem fonetycznej i pisemnej adaptacji chińskich terminów do japońskiego systemu, w którym niektóre dźwięki i struktury fonetyczne są upraszczane i dostosowywane do japońskich reguł.

Pierwotnie jen dzielił się na 100 senów i 1 000 rinów (1 sen = 10 rinów). Jednak w wyniku powojennej hiperinflacji podjednostki te straciły na wartości, co doprowadziło do ich wycofania z obiegu w 1953 roku. Ostatecznie w 1987 roku zostały formalnie zniesione jako waluta. Obecnie w Japonii używa się wyłącznie pełnych jenów, podczas gdy sen i rin funkcjonują jedynie jako jednostki obliczeniowej (rozrachunkowe) dla kwot mniejszych niż jeden jen.

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
jen	1⁄1000 i 1⁄100	rin i sen	厘 i 銭

index

ringgit
Malezja

W trakcie opracowania

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka

index

rubel

Nazwa pochodzi od rosyjskiego рубить (rubiť) – tj. odcinać, odrąbywać fragment srebrnej grzywny (płacidło).

Rubel, podobnie jak kopiejka, była używana w Rosji, krajach satelickich, terytoriach okupowanych oraz w anektowanych państwach (republikach radzieckich). Przez wiele lat stanowiła nie tylko jednostkę monetarną, ale również symbol rosyjskiej i radzieckiej dominacji. Po rozpadzie ZSRR państwa, które odzyskały niepodległość, w zdecydowanej większości zrezygnowały z nazw „rubel” i „kopiejka”, wprowadzając nowe waluty oparte na tradycjach narodowych i historycznych. Celem tej zmiany było podkreślenie suwerenności i niezależności. W wielu przypadkach nowe waluty przywracały historyczne jednostki monetarne lub bazowały na istniejących wcześniej systemach walutowych. Zmiana ta miała także wymiar symboliczny, będąc częścią szerszego procesu redefinicji tożsamości narodowej po zakończeniu okresu dominacji ZSRR. Najnowszym przykładem odchodzenia od rosyjskiego kolonializmu jest zapowiedź Narodowego Banku Ukrainy o zmianie nazwy podjednostki hrywny, co stanowi bezpośrednią reakcję na rosyjską agresję wojskową na Ukrainę.

Białoruś, po odzyskaniu niepodległości, rozważała nazwę talar (талер) i grosz (грош) dla swojej nowej waluty narodowej (talar białoruski, беларускі талер). Komunistyczna większość w Radzie Najwyższej Białorusi odrzuciła propozycję i trzymała się nazwy rubel, która była używana w Białorusi od czasów Związku Radzieckiego i Imperium Rosyjskiego. Słowo rubel było również używane jako nazwa waluty w obiegu w średniowiecznym Wielkim Księstwie Litewskim, którego Białoruś była znaczącą częścią.

Rubel rosyjski był pierwszą walutą na świecie, która w 1704 r. przeszła na system dziesiętny.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
rubel białoruski, rubel	беларускі рубель	BYN	kopiejka
rubel rosyjski, rubel	российский рубль	RUB	kopiejka
rubel naddniestrzański, rubel	приднестровский рубль	– (PRB)	kopiejka
wybrane waluty historyczne:
ostrubel  (1916-1917(1920)) niemiecka waluta okupacyjna	Ostrubel / ostrubel / ostrublis / острубль	–	kopiejka
rubel armeński (1919-1923)	Հայկական ռուբլի	–	–
rubel azerbejdżański (1918–1923)	Azərbaycan rublu / آذربايجان ربلی	–	gapik
rubel łotewski (1919–1922, 1992–1993) zastąpiony łatem, zastąpiony euro	Latvijas rublis	LVR	kopiejka
rubel tadżycki zastąpiony somoni	рубли тоҷикӣ	TJR	tanga
rubel turkmeński (1918-1920)	туркестанский рубль	–	kopiejka
rubel radziecki zastąpiony rublem rosyjskim	советский рубль	SUR	kopiejka

index

rupia

W trakcie opracowania

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka

index

satang
Tajlandia

Słowo satang (สตางค์) w języku tajskim oznacza „setną część”: สต (sòt, „sto”) i‎ องค์ (ong, „część”). Znaczeniowo odpowiada więc centowi.

Istnieje możliwość, że słowo to wywodzi się z języka pali lub sanskrytu:
pali: sataṅga (सतङ्ग), gdzie सत (sata) oznacza „sto”, a अङ्ग (aṅga) oznacza „część”
sanskryt: śatāṁśa (शतांश), gdzie शत (śata) oznacza „sto”, a अंश (aṁśa) oznacza „część”

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
bat	1⁄100	satang	สตางค์
wybrane waluty historyczne:
tikal syjamski do 1928 r. do 21 sierpnia 1898 r. podział na cztery podjednostki. W 1898 r. przejście na system dziesiętny	1⁄4, 1⁄8, 1⁄64, 1⁄100	satang	สตางค์

index

sen
Japonia

Pierwotnie 1 jen dzielił się na 100 senów i 1 000 rinów (1 sen = 10 rinów). Jednak w wyniku powojennej hiperinflacji podjednostki te straciły na wartości, co doprowadziło do ich wycofania z obiegu w 1953 roku. Ostatecznie w 1987 roku zostały formalnie zniesione jako waluta. Obecnie w Japonii używa się wyłącznie pełnych jenów, podczas gdy sen i rin funkcjonują jedynie jako jednostki obliczeniowej (rozrachunkowe) dla kwot mniejszych niż jeden jen.

Nazwa „sen” (銭) pochodzi od chińskiego znaku qián (錢/钱), który pierwotnie oznaczał rodzaj rolniczego „szpadla” lub „motyki” (鋤). Z czasem znaczenie tego znaku zmieniło się na „pieniądz”, co może wynikać z podobieństwa kształtu niektórych wczesnych monet do narzędzi rolniczych.

Japoński „sen” jest fonetycznie podobny do słowa „sen” w innych językach, którego etymologia prowadzi do łacińskiego „centum”, czyli centa

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
jen	1⁄1000 i 1⁄100	rin i sen	厘 i 銭

index

sengi
Zair, historyczna

W 1971 r. prezydent Demokratycznej Republiki Konga zmienił nazwę państwa na Zair oraz walutę. W ramach reformy monetarnej frank kongijski został zastąpiony przez zair. Zair miał dwie podjednostki: likutę i sengi. 1 zair = 100 makut = 10 000 sengi.

Sengi pochodzi od francuskiego słowa cinq, oznaczającego „pięć” (w sensie pięciu sous (pol. su) – starych monet francuskich). Termin ten miał na celu nie tylko przywrócenie afrykańskiej tożsamości waluty, ale także odniesienie do wcześniejszych francuskich monet używanych w regionie. Moneta o nominale sengi została wyemitowana tylko raz w 1967 r. w jednym nominale – 10 sengi

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
zair	1⁄10000, 1⁄100	sengi	sengi
nowy zair	1⁄10000, 1⁄100	sengi	sengi

index

sol
Peru

Nazwa sol wywodzi się od monety solid – rzymskiej złotej monety, której nazwa pochodzi od łacińskiego solidus, oznaczającego „solidny”, „trwały”, „masywny”. Od solida wywodzą się późniejsze nazwy pieniądza, takie jak: sou (dawne francuskie monety zdawkowe), sol, soldo, szyling czy szeląg. W języku hiszpańskim sol oznacza także „słońce”, dlatego z czasem nazwa peruwiańskiej waluty zaczęła być kojarzona właśnie z tym znaczeniem. Istnieje zatem ciągłość znaczeniowa między solem a inti, które zastąpiło na krótko sola

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
nowy sol, 1991–2015 sol, od 2015 r.	nuevo sol  sol	PEH PEN	céntimo
wybrane waluty historyczne:
sol 1863–1985, zastąpione przez inti	sol	PES	centavo
1863–1931 – nieoficjalnie srebrny sol	sol de plata		1⁄5 peseta – 1880–1882 1⁄10 dinero 1⁄100 centavo superjednostka „10” inca (1881–1882) funt (1898–1931)
1931–1985 – oficjalnie złoty sol	sol de oro		centavo

index

som, sum
Kirgistan, Uzbekistan

Nazwa wywodzi się z tureckiego wyrażenia „som altın”, które oznacza „czyste złoto” i odnosi się do monet bitych z kruszcu. Słowo to występuje w różnych, lecz bardzo podobnych formach w językach turkijskich: azerbejdżańskie – som, baszkirskie – һум, tadżyckie – сӯм, uzbeckie – so’m / сўм, kazachskie – сом, karakałpackie – so’m / сөм, kirgiskie – сом, tatarskie – сум / sum, turkmeńskie – som, czuwaskie – сум / сом.

Znaczeniowo nazwa jest zbliżona do określenia „funt szterling” (GBP), które również nawiązuje do wartości czystości metalu. W językach uzbeckim, kazachskim, kirgiskim i tadżyckim nazwa som była używana na banknotach rubla radzieckiego

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
som	сом	KGS (Kirgistan)	tyjyn
sum	сўм / so‘m	UZS (Uzbekistan)	tiyin

index

somalo
Somalia, historyczna

W języku włoskim somalo znaczy „somalijski”. Słowo „somalo” wywodzi się z języka somalijskiego – so maal, co dosłownie oznacza: „idź wydoić zwierzę dla siebie!”. Od tego wyrażenia pochodzi zarówno nazwa ludu Somalów, jak i państwa Somalia. Somalo jako waluta zastąpiło kolonialnego szylinga wschodnioafrykańskiego oraz lira włoskiego

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
somalo 1950–1962, zastąpione przez szylinga somalijskiego	somalo (włoski) صومالي (somalijski, w zapisie arabskim)	–	centesimo

index

somoni
Tadżykistan

Waluta nazwana na cześć tadżyckiego bohatera narodowego Ismaila I Samanidy (tadżyckie: Исмоили Сомонӣ, transliteracja: Ismoili Somonī)

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
somoni	сомонӣ	TJS	diram

index

sou (su)
historyczna

W trakcie opracowania

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
	1⁄100

index

stotinka
Bułgaria

Bułgarskie słowo стотинка znaczy „setna część” i jest zapożyczeniem (tłumaczeniem) od francuskiego centime (polskie centym). Gramatycznie pochodzi od słowa сто (sto). Nazwa znajdzie się również na monetach przyszłych bułgarskich eurocentów

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
lew	1⁄100	stotinka	стотинка

index

su (xu)
Wietnam

Wietnamski dong formalnie posiada dwie podjednostki, ale wyszły one z użycia. Nazwa jednej z nich – su (wietnamskie: xu) pochodzi od francuskiego słowa sou (su), wywodzącego się z łacińskiego solidus (solidny, trwały, masywny)*. Podjednostki były używane w Wietnamie Południowym i Demokratycznej Republice Wietnamu. Su może być nieformalnie używane w odniesieniu do podjednostek innych walut

* solid – rzymska złota moneta. Od jej nazwy wywodzą się późniejsze nazwy pieniądza, jak np.: sou (dawne francuskie monety zdawkowe), sol, soldo, szyling czy szeląg

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
dong	1⁄100 i 1⁄10	si i hao	xu i hào

index

sucre
Ekwador, historyczna

Nazwa pochodzi od bohatera narodowego Ekwadoru, Antonio José de Sucre. Sucre zastąpiło peso/reala w 1884 roku i pozostawało w obiegu do 2000 roku, kiedy to — w wyniku inflacji — doszło do dolaryzacji gospodarki, a waluta ta została ostatecznie zastąpiona dolarem amerykańskim (USD).

Mimo rezygnacji z waluty narodowej, Ekwador emituje własne monety będące podjednostką dolara amerykańskiego, nazywane centami ekwadorskimi – centavos de dólar de Ecuador, co dosłownie oznacza „centy dolara Ekwadoru”. Monety te są identyczne pod względem parametrów technicznych z amerykańskimi monetami centowymi

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
sucre	sucre	ECS	centavo

SUCRE (XSU), będące akronimem od Sistema Unitario de Compensación Regional (Jednolity System Rozliczeń Regionalnych), to także nazwa wirtualnej jednostki rozliczeniowej przeznaczona do transakcji międzypaństwowych. System ten został zainicjowany w 2010 r. przez kraje członkowskie ALBA (Boliwariański Sojusz dla Ludów Naszej Ameryki) jako alternatywa dla dolara amerykańskiego w handlu regionalnym.

Sucre było wzorowane m.in. na European Currency Unit (ECU, XEU) – poprzedniku euro. Waluta ta nie ma formy fizycznej i jest używana wyłącznie w systemach bankowych, głównie w regulowaniu należności za handel żywnością. Nie wykluczone, że w przyszłości trafi ona do fizycznego obiegu jako waluta unii gospodarczo-walutowej, choć po 2014 r. (kryzys gospodarczy w Wenezueli) straciła ona na znaczeniu i wydaje się, że plany zostały wstrzymane lub wręcz zarzucone

index

syli
Gwinea, historyczna

W językach używanych przez Susu syli znaczy słoń. Syli zastąpiło franka gwinejskiego, który zastąpi syli w 1985 r.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
syli 1972–1981	syli	GNE	cauri
syli 1981–1986, zastąpione frankiem gwinejskim	syli	GNS	cauri

index

szekel
Izrael

w przygotowaniu

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka

index

szyling

w przygotowaniu

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
szyling kenijski, szyling	Kenyan shilling (angielski) shilingi ya Kenya (suahili)	KES	cent senti
szyling somalijski	shilin Soomaali (somalijski) الشلن الصومالي (arabski)	SOS	senti سنت (sint)
szyling Somalilandu	Somaliland shilling (angielski) شلن صوماليلاندي (arabski) shillin Somaliland (somalijski)	–	cent سنت (sint) senti
szyling tanzański, szyling	shilingi ya Tanzania (suahili) Tanzanian shilling (angielski)	TZS	senti cent
szyling ugandyjski, szyling	shilingi ya Uganda (suahili) Ugandan shilling (angielski)	UGX	brak, do 2013 r. cent
wybrane waluty historyczne:
AM-szyling, szyling	AM-Schilling	– (Austria)	grosz
szyling austriacki 1925–1938, 1945–2001 zastąpiony euro	Österreichischer Schilling	ATS	grosz
szyling wschodnioafrykański 1921–1969	shilingi ya Afrika Mashariki (suahili) scellino dell’Africa orientale (włoski) shilinka Bariga Afrika (somalijski) شلنق شرق أفريقي (arabski)	–	cent

index

taka
Bangladesz

Nazwa waluty pochodzi od sanskryckiego słowa टंका (ṭaṅka), dosłownie „moneta, pieniądz”, które od starożytności oznacza srebrną monetę. Od sanskryckiego słowa pochodzi także tadżycka nazwa historycznej podjednostki tanga.

W języku bengalskim jest również powszechnie używane do określania dowolnych pieniędzy, niezależnie od waluty, w której są denominowane. W indyjskich stanach Bengal Zachodni i Tripura taka jest oficjalną nazwą rupii indyjskiej

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
taka	টাকা	BDT	pajsa

index

tala
Samoa

Słowo tālā (tala) w języku samoańskim jest odpowiednikiem nazwy dolar, tak samo jak nazwa podjednostki sene jest odpowiednikiem centa i została zaczerpnięta od dolara nowozelandzkiego. Etymologicznie dolar wywodzi się z niemieckiego Thaler (talar)

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
tala	tālā	WST	sene

index

tambala
Malawi

Słowo tambala pochodzi z języka czewa (nyanja) i oznacza „kogut”. Ma to odniesienie do powiedzenia sto kogutów ogłasza świt, a kwacha, czyli świt, to nazwa jednostki głównej. Kogut znalazł się również na monecie o nominale 1 tambala emisji 1971 (i późniejszych)

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
kwacha malawijska	1⁄100	tambala	tambala

index

tanga
Tadżykistan, historyczna

Tanga i tenge to historycznie bliskie sobie pojęcia, wywodzące się z tej samej tradycji monetarnej Azji Środkowej.

Słowo tanga wywodzi się z perskiego تانکَه (tanka), prawdopodobnie od sanskryckiego słowa टंका (ṭaṅka) i było używane na określenie srebrnych monet w średniowiecznych Indiach. Dosłownie znaczy „moneta, pieniądz”. Od sanskryckiego słowa pochodzi także nazwa waluty Bangladeszu – taka.

Nazwa była używana jako określenie podjednostki historycznego rubla tadżyckiego (TJR)

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
rubel tadżycki	1⁄100	tanga	танга

index

tebe
Botswana

Słowo thebe (pol. tebe) w języku tswana oznacza tarczę (rodzaj uzbrojenia ochronnego). Nazwa wybrana w konkursie

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
pula	1⁄100	tebe	thebe

index

tenge
Kazachstan

Tenge i tanga to historycznie bliskie sobie pojęcia, wywodzące się z tej samej tradycji monetarnej Azji Środkowej.

Słowo tenge wywodzi się od średniowiecznych tureckich drobnych srebrnych monet nazywanych „денге” (denge) lub „таньга” (tanga). W języku kazachskim oraz w większości innych języków turkijskich słowo tenge oznacza „wagi lub przyrząd do równoważenia”. Wywodzi się z mongolskiego słowa teng ( ᠲᠡᠩ – tradycyjnie zapisywanego w piśmie mongolskim od góry do dołu), które pochodzi z chińskiego děng (等 lub 戥), oznaczającego „równy, zrównoważony”, „ważenie (pieniędzy na wadze)”.

Nazwa tenge jest zatem podobna do nazw innych walut (wywodzących się od wagi, jednostek masy), takich jak: funt, lir, peso czy szekel. Dodatkowo, jest również powiązana z rosyjskim słowem деньги (den’gi), oznaczającym pierwotnie monety, a z czasem ogólne określenie pieniędzy w szerokim znaczeniu, które język staroruski zapożyczył z języków turkijskich.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
tenge	теңге / tenge	KZT (Kazachstan)	тиын / tiyn

Nazwa tenge jest używana również jako określenie podjednostki manata turkmeńskiego (TMT)

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
manat turkmeński	1⁄100	tenge	teňňä

index

tetri
Gruzja

Nazwa podjednostki to starogruzińskie słowo oznaczające „biały”, które było używane w odniesieniu do monet znanych w starożytnej i średniowiecznej Gruzji. Niekiedy można się spotkać z nieformalna nazwą kapeiki (კაპეიკი), pochodzące od kopiejki będącej w obiegu na terenie Gruzji w czasach ZSRR

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
lari	1⁄100	tetri	თეთრი

index

tiyn, tiyin, tyjyn

Część źródeł sugeruje etymologię słowa z prototureckiego *tegiŋ, oznaczającego wiewiórkę, których futerka były wykorzystywane jako płacidło. Nazwa zwierzęcia i podjednostki fonetycznie brzmią niemal identycznie, ale związek między nimi nie jest naukowo potwierdzony. W językach turkijskich słowo tiyn używane było i jest w kontekście „części” lub „fragmentu” pieniądza (jednostki głównej), co wydaje się bardziej prawdopodobne.

Kazachstan wycofał podjednostkę z obiegu (2012), w Kirgistanie występują rzadko, w Uzbekistanie wycofano z obiegu (2020)

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
som (Kirgistan)	1⁄100	tyjyn	тыйын
sum (Uzbekistan)	1⁄100	tiyin	tiyin
tenge (Kazachstan)	1⁄100	tiyn	тиын / tiyn

index

toea
Papui-Nowa Gwinea

Słowo toea, które w języku hiri motu oznacza „cenne rodzaje muszli”, to nazwa muszli używanej do codziennego handlu (pieniądz muszlowy) oraz podczas ceremonii związanych z ustaleniem posagu panny młodej w wioskach ludu Motu. Muszla ta (prawdopodobnie Monetaria moneta lub Cypraeidae) ceniona jest nie tylko ze względu na trudność w jej pozyskaniu – występuje głęboko w oceanie i tylko w określonych porach roku – ale też z uwagi na symboliczne kulturowe znaczenie. Po oczyszczeniu muszli, jest ona obrabiana i przekształcana w opaski na rękę, stając się ozdobą, środkiem płatniczym oraz przechowywania bogactwa

waluta	podział jednostki głównej	nazwa podjednostki	nazwa oryginalna
kina	1⁄100	toea	toea

index

tolar (talar)
Słowenia, historyczna

Słowo tolar to słoweńska nazwa talara, wywodząca się od niemieckiego Thaler — skróconej formy „Joachimsthaler”, oznaczającej „monetę z Joachimsthal”. Nazwa pochodzi od miejscowości Sankt Joachimsthal (obecnie Jáchymov w Czechach), należącej do rodu Schlicków, gdzie w 1519 roku Stefan Schlick założył mennicę i rozpoczął bicie srebrnych monet, po odkryciu tam bogatych złóż srebra

Od talara wywodzi się także nazwa dolar

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
tolar	tolar	SIT przez krótki czas SLT	stotin

Nazwy talara w wybranych językach:
– niemieckie, od najstarszej i w zależności od dialektu: taler, toler, thaler, thaller, daler, dahler, Thaler, Taler 
– niderlandzkie: daler, daalder
– angielskie: thaler
– skandynawskie: daler, taler
– hiszpańskie: tálero 
– włoski: tallero
– portugalskie: táler
– francuskie: thaler (taler lub talir)
– węgierski: tallér
– litewski: taleris 
– łotewski: dālderis 
– słowiańskie: talar (polski), talôr (kaszubski), талер (białoruski, ukraiński, bułgarski, rosyjski), tolar (czeski, słoweński), toliar (słowacki), talir (chorwacki)

index

toman
Iran

W przygotowaniu

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka

index

tugrik
Mongolia

Słowo tugrik w języku mongolskim oznacza „okrągły” lub „okrąg” i nawiązuje do kształtu monety. Jest to kalka językowa chińskiego yuana (元 / 圆 / 圓), który w kontekście walutowym odnosił się do „okrągłej monety”. W języku chińskim termin 銀圓 (yínyuán), czyli „srebrne krążki”, określał srebrne monety pochodzące z Hiszpanii i Meksyku, dolara hiszpańskiego.

Nazwa waluty zapisywana jest na trzy sposoby:
– mongolską cyrylicą: төгрөг (ˈtɵɡrɵk)
– łacińską transliteracją: tögrög lub tugrik
– tradycyjnym pismem mongolskim:ᠲᠥᠭᠦᠷᠢᠭ(tögürig), pisanym od góry do dołu

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
tugrik	төгрөг/ tögrög	MNT	mongo
wybrane waluty historyczne:
tugrik Banku Wewnętrznej Mongolii 1947-1948	төгрөг Өвөр Монголын Банк tögrög Övör Mongolyn Bank (ÖMB)	–	?
tugrik Banku Wschodniej Mongolii 1946-1947	төгрөг Зүүн Монголын Банк tögrög Züün Mongolyn Bank (ZMB)	–	?
tugrik Ludowego Banku Wewnętrznej Mongolii 1948-1951	төгрөг Өвөр Монголын Ардын Банк tögrög Övör Mongolyn Ardyn Bank (ÖMAB)	–	?

index

ugija
Mauretania

Nazwa waluty w języku francuskim ouguiya jest fonetycznym zapisem arabskiej wymowy słowa  أُوقِية (uqiyyah lub awqiyyah), wywodzącego się z dialektu języka arabskiego Hassanijja i oznaczającego „uncję” (jednostka masy). Jest to jedna z dwóch walut na świecie (obok madagaskarskiego ariary) opartych na niedziesiętnym systemie podziału, w którym 1 ugija dzieli się na 5 khoums

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
ugija	ouguiya / أوقية	MRU	khoums

index

vatu
Vanuatu

Słowo vatu wywodzi się ze współczesnych języków austronezyjskich, takich jak raga i bislama, używanych przez lokalne społeczności Vanuatu, i oznacza dosłownie „kamień”. Termin ten ma swoje korzenie w języku protooceanicznym *patu oraz w językach proto-malajsko-polinezyjskim i protoaustronezyjskim *batu, które również oznaczają „kamień”. Waluta nie posiada podjednostki.

Społeczności Vanuatu nadal kultywują tradycyjne formy wymiany i ceremonii, takie jak płacenie grzywien czy ustalanie ceny za pannę młodą, wykorzystując przedmioty o dużej wartości, m.in. świnie, zakrzywione kły dzików oraz długie, barwione maty. Choć czasami używa się waluty vatu jako zamiennika w takich obrzędach, Narodowa Rada Wodzów Vanuatu (Malvatu Mauri) odradza tego typu praktyki, promując zachowanie tradycyjnych form.

Bank Tangbunia, zarządzany przez ruch Turaga na wyspie Pentecost, oferuje konta i przelewy denominowane w jednostce rozrachunkowej zwanej livatu, która odpowiada wartości jednego w pełni zakrzywionego kła dzika. Kurs wymiany ustalono na poziomie: 1 livatu = 18 000 vatu (co odpowiada ok. 556,42 zł według kursu NBP z 16 kwietnia 2025 r.). Słowo livatu stanowi połączenie wyrazów livo („ząb, kieł”) i vatu („kamień”).

W 2014 roku zapowiedziano emisję fizycznej waluty lokalnej – tuvatu – która miałaby funkcjonować jako „tradycyjna waluta społeczności”. Planowano ustalenie jej wartości na poziomie: 1 tuvatu = 20 000 vatu. Jednak Bank Rezerw Vanuatu (Reserve Bank of Vanuatu) wydał oświadczenie, w którym stwierdził, że nie uzna tuvatu za legalny środek płatniczy i ostrzegł, że osoby posługujące się tą walutą mogą podlegać odpowiedzialności prawnej, ponieważ wyłączne prawo emisji pieniądza przysługuje bankowi centralnemu.

Na chwilę obecną brak jest wiarygodnych i aktualnych informacji na temat dalszych planów związanych z emisją tuvatu – projekt wydaje się być zawieszony lub porzucony.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
vatu	vatu	VUV	–

index

won
Korea Południowa, Korea Północna

Nazwa won wywodzi się od chińskiego yuana (元 / 圆 / 圓) oraz japońskiego jena (円 / 圓). Koreańska nazwa pochodzi od znaku 圓, oznaczającego „okrągły”, podobnie jak w języku chińskim i japońskim. Termin ten odnosił się do „okrągłej monety”, czyli srebrnych monet pochodzących z Hiszpanii i Meksyku (dolar hiszpański), które za pośrednictwem Filipin trafiły do Chin oraz do Japonii i Korei.

Pismo hangul: 원 (od 1962 r.)
Pismo hanja: 圓 (dotyczy historycznego zapisu)
Transkrypcja poprawiona języka koreańskiego: won
Transkrypcja McCune’a-Reischauera: wŏn
Polska transkrypcja fonetyczna: łon

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
won południowokoreański, won	대한민국 원	KRW	czon
won północnokoreański, won	조선민주주의인민공화국 원	KPW	czon
wybrane waluty historyczne:
won koreański (1902–1910)	圓 / 원	–	czon
won Dowództwa Armii Czerwonej (1945-1947)	붉은 군대 사령부의 원 Вона Командования Красной армии	–	–
won południowokoreański (1945-1953)	대한민국 원 / 大韓民國圓	–	czon

index

zair
Zair, historyczna

W 1970 roku Mobutu Sese Seko (wcześniej nazywał się Joseph-Désiré Mobutu) został prezydentem Demokratycznej Republiki Konga. Rok później w kraju rozpoczęła się kampania mająca na celu stworzenie wśród obywateli poczucia jedności narodowej oraz odrzucenie spuścizny ery kolonialnej. Mobutu rzucił hasło: „Niech żyją trzy Z! Zair – nasza waluta, Zair – nasza rzeka, Zair – nasz jedyny naród!”. W jej wyniku zmieniono nazwę kraju (na Zair), niektórych miast (m.in. stolicy – z Léopoldville na Kinszasę) oraz waluty, a mieszkańcy zostali zobowiązani do przyjęcia afrykańskich imion.

Nazwa Zair (francuskie Zaïre, angielskie Zaire) pochodzi od portugalskiej adaptacji słowa z języka kikongo – nzere, będącego skrótem wyrażenia nzadi o nzere, co oznacza dosłownie „rzeka, która połyka inne rzeki”. W XVI i XVII wieku rzeka ta była znana Europejczykom głównie pod nazwą Zair – stosowaną przede wszystkim przez Portugalczyków, którzy jako pierwsi mieli kontakt z Królestwem Kongo. Od XVIII wieku nazwa Zair była stopniowo wypierana i zastępowana nazwą Kongo.

W ramach reformy monetarnej frank kongijski został zastąpiony przez zair. Zair miał dwie podjednostki: likutę i sengi. 1 zair = 100 makut = 10 000 sengi

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
zair 1967–1993	zaïre	ZRZ	likuta i sengi
nowy zair 1993–1998	nouveau zaïre	ZRN	nowa likuta i sengi

index

zarin
Osetia Południowa

Słowo зӕрин (zærin), osetyńska nazwa złota, nawiązuje do historycznej nazwy pieniądza używanego na terytorium starożytnej Scytii, Sarmacji, Alanii i Osetii. Nazwa używana na monetach kolekcjonerskich, a od 2025 roku także na banknotach.

Monety i banknoty są produkowane wyłącznie na rynek kolekcjonerski i nie występują w obiegu. Oficjalnym środkiem płatniczym w Osetii Południowej, będącej formalnie częścią Gruzji, jest rubel rosyjski (RUB). Zarin jest powiązany z rublem w stałym kursie: 1 zarin = 10 rubli rosyjskich. Jednak kurs ma charakter teoretyczny, ponieważ zarin nie funkcjonuje jako waluta obiegowa

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
zarin	зӕрин	–	–

index

złoto
Zimbabwe

Nazwa waluty złoto Zimbabwe – Zimbabwe Gold, pochodzi od angielskiej nazwy złota i nazwy państwa. Waluta została wprowadzona do obiegu 8 kwietnia 2024, zastępując dolara Zimbabwe.

* Według SIX Interbank Clearing, który nadaje kody ISO 4217, złoto Zimbabwe posiada podjednostkę. Bank Zimbabwe nie podaje jej nazwy, a mniejsze części jednostki głównej zapisuje jako, np. 0,5 ZiG. Z kolei Giełda Papierów Wartościowych w Zimbabwe używa podjednostki „cent”, która wskazuje na 1/100 ZiG

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
złoto Zimbabwe, ZiG	Zimbabwe Gold	ZWG	*

index

złoty
Polska

Od słowa złoty (kolor żółty o silnym połysku, barwa złota, związany ze złotem), które pochodzi prasłowiańskiego *zoltъ z praindoeuropejskiego *ghel, oznaczające świecić się, mieć jasną barwę. Używanie nazwy złoty polski w odniesieniu do obecnej polskiej waluty jest niepoprawne. Złoty polski odnosi się do historycznej jednostki monetarnej (obrachunkowej) powstałej ok. 1500 r. jako odpowiednik w srebrze złotego dukata, równego 30 groszom.

nazwa waluty, jednostki głównej	nazwa oryginalna	kod ISO 4217	podjednostka
złoty	złoty	PLN	grosz
wybrane waluty historyczne:
złoty 1924–1940, 1950-1995, następnie „nowy” złoty	złoty	PLZ	grosz

Od osetyńskiej nazwy złota pochodzi nazwa waluty Osetii Południowej зӕрин – zarin.
Od angielskiej nazwy złota i państwa pochodzi nazwa waluty Zimbabwe Zimbabwe Gold – złoto Zimbabwe (ZWG).
Od niderlandzkiej i niemieckiej nazwy złotych monet gulden pochodzi nazwa wielu walut.
Od łacińskiego aurum (złoto), pochodzi nazwa podjednostek korony duńskiej i norweskiej – øre, korony szwedzkiej – öre oraz korony islandzkiej – eyrir (lm aurar)

index

Dozwolone użycie informacji i materiałów pod warunkiem wskazania wpisu lub news.notafilia.pl

Źródło: strony internetowe emitentów, encyklopedie online oraz inne ogólnodostępne źródła